ابرفرآوریشیوهء «خویشفرمائی گرائی» ، دومین ابرفرآوریشیوهء
ابرفرآوریشیوهء «خویشفرمائی‌گرائی» ، دومین ابرفرآوریشیوهء جهان بوده است . سه ویژگی های این ابرفرآوریشیوه ، برابر بوده اند با :
1- در روند کار فرآوری (تولید) ، همیاری (تعاون) برپا بوده است.
2- هر کس به اندازهء توانش کار می کرد ، و به همان اندازهء کاری که انجام داده بود ، می توانست از کارآوردها (محصولات کار) بهره مند بشود.
3- دارایش (مالکیت) دارائی ها و سرمایه ها ، خودین (خصوصی) بوده است.
می بینیم که در ابرفرآوریشیوهء «خویشفرمائی‌گرائی» ، ویژگی نخست فرآوریشیوهء «برابری گرائی» ، برپا ماند ؛ ولی ویژگی های دوم و سوم ابرفرآوریشیوهء «برابری گرائی» ، کنار گذاشته شدند ، و دو ویژگی تازه ، برپا شدند.
در پیرامون سال 11000 پ. {پیشازادروز}(قبل میلاد) ، مردم جائی بنام «تپه آسیاب» ، که امروزه ، باستانیجای (سایت باستانی) آن در درون شهر کرمانشاه میباشد ، برای نخستین بار در تاریخ ، ابرفرآوریشیوهء «خویشفرمائی‌گرائی» با «فن شناسی (تکنولوژی) نوسنگی» را نوآوری کردند ، و آنرا در «تپه آسیاب» ، برپا کردند ؛ و سپس ، رفته رفته (بتدریج) این ابرفرآوریشیوه را ، در دیگر جاهای «بلنددشت (فلات) ایران» و «میاندورود دجله فرات» نیز ، برپا کردند.
«خویشفرمائی گرائی» ، ابرفرآوریشیوه ای بوده است که در آن ، همهء مردم (بجز کودکان و نوجوانان) ، هم دارای «سرمایه» بوده اند ؛ و هم اینکه انجامدهندهء کار نیز ، خودشان بوده اند . بواژگانی دیگر ، آنها «برده» ، «رعیت» ، و «مزدبگیری» (کارگر و کارمند) نداشتند که برایشان کار کنند . یک «خویشفرما» ، هم میتوانست بتنهائی کار کند ، و هم میتوانست با چند «خویشفرمای» دیگر ، یک همیاریه (تعاونی) پدید بیاورد و با هم به فرآوری (تولید) «کالا ها» یا «یاری ها» (خدمات) دست بزنند.
1- در روند کار فرآوری (تولید) ، همیاری (تعاون) برپا بوده است.
2- هر کس به اندازهء توانش کار می کرد ، و به همان اندازهء کاری که انجام داده بود ، می توانست از کارآوردها (محصولات کار) بهره مند بشود.
3- دارایش (مالکیت) دارائی ها و سرمایه ها ، خودین (خصوصی) بوده است.
می بینیم که در ابرفرآوریشیوهء «خویشفرمائی‌گرائی» ، ویژگی نخست فرآوریشیوهء «برابری گرائی» ، برپا ماند ؛ ولی ویژگی های دوم و سوم ابرفرآوریشیوهء «برابری گرائی» ، کنار گذاشته شدند ، و دو ویژگی تازه ، برپا شدند.
در پیرامون سال 11000 پ. {پیشازادروز}(قبل میلاد) ، مردم جائی بنام «تپه آسیاب» ، که امروزه ، باستانیجای (سایت باستانی) آن در درون شهر کرمانشاه میباشد ، برای نخستین بار در تاریخ ، ابرفرآوریشیوهء «خویشفرمائی‌گرائی» با «فن شناسی (تکنولوژی) نوسنگی» را نوآوری کردند ، و آنرا در «تپه آسیاب» ، برپا کردند ؛ و سپس ، رفته رفته (بتدریج) این ابرفرآوریشیوه را ، در دیگر جاهای «بلنددشت (فلات) ایران» و «میاندورود دجله فرات» نیز ، برپا کردند.
«خویشفرمائی گرائی» ، ابرفرآوریشیوه ای بوده است که در آن ، همهء مردم (بجز کودکان و نوجوانان) ، هم دارای «سرمایه» بوده اند ؛ و هم اینکه انجامدهندهء کار نیز ، خودشان بوده اند . بواژگانی دیگر ، آنها «برده» ، «رعیت» ، و «مزدبگیری» (کارگر و کارمند) نداشتند که برایشان کار کنند . یک «خویشفرما» ، هم میتوانست بتنهائی کار کند ، و هم میتوانست با چند «خویشفرمای» دیگر ، یک همیاریه (تعاونی) پدید بیاورد و با هم به فرآوری (تولید) «کالا ها» یا «یاری ها» (خدمات) دست بزنند.
۲.۳k
۱۱ خرداد ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.