ماه می افتد به دریا، آب بالا می رود

ماه می افتد به دریا، آب بالا می رود
تا که گیرد در بغل این ماه، دریا می رود

می رود بالا که عشق آسمانی دارد او
عکس مه، آیینه ی دریا، ثریا میرود

تا بفهمی ماه، عاشق بوده یا دریا تلاطم می شود
دست دریا کوته اما ماه رعنا می رود

بین راه عشق و مجنون صخره ها سد می شوند
تا وصال ماه و دریا صخره از پا می رود

حال وقتش آمده دریا بگیرد در بغل
ابر بر رخسار ماه آمد.... وحالا می رود

ابرها پوشاند چشم ماه را، دریا گریست
پیش دریا،ماه از این دار دنیا می رود