ﺑﯿﺎ ﺍﻣﺸﺐ ﮐﻪ ﺑﺲ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ

ﺑﯿﺎ ﺍﻣﺸﺐ ﮐﻪ ﺑﺲ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ
ﺑﯿﺎ ﺍﯼ ﺭﻭﺷﻨﯽ، ﺍﻣﺎ ﺑﭙﻮﺷﺎﻥ ﺭﻭﯼ
ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﺪ
ﻭ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮﺧﯿﺰﻧﺪ
ﻭ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ
ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻣﺎ ﺭﺍ
ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻣﺎ ﺭﺍ
ﻭ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﺍﺯ ﺁﺏ
ﭘﺮﺳﺘﻮﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻭﺍﺯ
ﻭ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻗﺺ ﻏﻮﻏﺎﯾﯽ
ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﯿﺪﺍﺭﻧﺪ
ﺷﺐ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ
ﺩﺭ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﻻﺏ ﻣﻦ ﺩﯾﺮﯼ ﺳﺖ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺑﻨﺪ
ﭘﺮﺳﺘﻮ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﻭ ﺁﻥ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﺁﺑﯽ
ﺑﯿﺎ ﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ !
ﺑﯿﺎ ﺍﯼ ﯾﺎﺩ ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ