شرایط حاج رجب محمدزاده با تمام جانبازهایی که تاکنون دیده
شرایط حاج رجب محمدزاده با تمام جانبازهایی که تاکنون دیده ایم، متفاوت تر است و همین چندی پیش بود که انتشار تصاویر چهره این جانباز تعجب همه را برانگیخت؛ انگار کسی پیش از این نمی دانست که چنین جانبازی در کوچه پس کوچه های مشهد نفس می کشد و روزی هزار بار در کنج تنهایی، دلش برای حال و هوای روزهای جنگ یک ذره می شود.
این جانباز در اوج دلتنگی هایش هیچ خواسته ای جزء دیدار با رهبر فرزانه انقلاب و شرمنده نبودن در برابر خانواده مهربان خود ندارد و می گوید برای دیدن رهبر سر از پا نمی شناسم و ای کاش پیش از اینکه مرگم فرا برسد، موقعیت این دیدار فراهم شود.
اکنون سال هاست که جنگ به پایان رسیده، اما حاج رجب همچنان پوتین های خسته اش را در گوشه ای از خانه قرار داده است تا هیچ گاه یاد روزهای نبرد از خاطرش محو نشود، این جانباز 70 درصدی گاه آن روزی را به خاطر می آورد که ناگهان خمپاره بر صورتش اصابت کرد و تمام چهره اش از بین رفت از آن روز خیلی ها وقتی چهره این بزرگمرد را می بینند؛ می ترسند و حتی لحظه ای هم به ذهنشان خطور نمی کند که او یک جانباز است.
این جانباز 70 درصدی اظهار کرد: هر بار که از کوچه و خیابان عبور می کنم؛ عده ای هراسان فرار می کنند و به این دلیل خیلی وقت ها ترجیح می دهم در خانه بمانم تا مردم را به خاطر چهره ام آزرده نسازم، اما از طرف دیگر خوردن لقمه ای نان و تنفسی آسوده هم برایم کاری سخت و طاقت فرساست، ولی باز هم خدا را شکر می کنم و هیچ چیز جزء رضایت معبود مرا خشنود نمی سازد.
رجب محمدزاده که به سختی می تواند لب به سخن بگشاید، افزود: امروز هرکس چهره ام را می بیند به هیچ وجه تصور نمی کند؛ جانباز و ایثارگر هستم و گاهی که برای رفتن به حرم امام رضا (ع) از منزل خارج می شوم، مشاهده می کنم برخی حتی نمی توانند یک دقیقه به چهره ام نگاه کنند و گمان می کنند که من جذامی هستم، البته به آنان حق می دهم، زیرا نمی دانند جانباز تنها آن کسی نیست که قطع نخاع شده و دست و پایش را از دست داده، بلکه برخی ها هم مثل من صورتشان در جنگ از بین رفته است.
* دل حاج رجب برای دیدار با مقام معظم رهبری پر می زند
این جانباز ادامه داد: از اینکه مردم با دیدن صورتم حالشان بد شده و می ترسند، آزرده خاطر هستم و خودم را هیچ وقت نمی بخشم اما این اتفاق ممکن بود برای هرکس بیفتد، مشیت الهی سبب شد تا سال 1366 در ماهوت عراق هنگامی که در حال شکستن یخ بودم، خمپاره ای به صورتم اصابت کند و دنیا در پیش چشمانم تیره و تار شود، از آن روز تاکنون هم تنفس راحتی ندارم، اما باز هم راضی به رضای خدا هستم و امیدوارم پروردگار رحمان و رحیم مرا ببخشد.
وی از بزرگ ترین آرزوهای زندگیش می گوید و اینکه دلش برای دیدار با رهبر انقلاب پر می زند و چشم به راه فرصتی است تا این خبر خوش به او داده شود، اما هنوز امکان این دیدار برای او فراهم نشده و دوست دارد پیش از فرا رسیدن مرگش با ایشان ملاقات کند.
پسر این جانباز 70 درصد مشهدی، «وحید محمدزاده» اظهار کرد: شرایط پدر من با سایر جانبازان متفاوت است، زیرا به علت اصابت خمپاره به صورتش حدود 28 سال است که نتوانسته لقمه غذایی در دهانش بگذارد و تنها می تواند مایعات بخورد و ما سال هاست که نتوانسته ایم در کنار پدرم غذا بخوریم.
وی با بیان اینکه در حال حاضر رنج نداشتن سر پناه و زندگی در خانه اجاره ای پدرم را اذیت می کند، گفت: رسیدگی هایی از سوی بنیاد شهید و بنیاد جانبازان خوب بوده اما ما به عنوان خانواده این جانباز انتظار حمایت و کمک های بیشتری را داریم و معتقدیم پدرم در سن 74 سالگی نباید دغدغه نداشتن مسکن را داشته باشد و باید شرایط زندگی آرام و بدون رنج برایش فراهم شود.
* تقاضای ارائه مسکن رایگان به حاج رجب
پسر حاج رجب محمدزاده یادآور شد: رئیس بنیاد شهید کشور به بنیاد شهید دستور داد تا مسئله نداشتن مسکن حاج رجب حل شود، اما تاکنون این موضوع به جایی نرسیده و طبق آخرین گفته های مدیرکل بنیاد شهید این استان قرار است خانه ای در شهرک شهید بهشتی به پدرم اختصاص داده شود، اما برای اعطای این مسکن باید مبلغی در ابتدا پرداخت و سپس ماهیانه نیز پولی را به شکل اقساطی برای دریافت این خانه واریز کنیم.
وی افزود: پدر من توان پرداخت این پول را ندارد و ما از دست اندرکاران و مسئولان تقاضا داریم تا مسکنی رایگان را در اختیار حاج رجب قرار دهند.
وحید محمدزاده با اشاره به اینکه دیدار با مقام معظم رهبری و دریافت مسکن دو درخواست
اصلی حاج رجب از مسئولان است، گفت: امیدواریم صدای ما به گوش مسئولان برسد و دو خواسته اصلی پدرم را هرچه زودتر برآورده کنند چرا که او همیشه می گوید دوست دارم پیش از این که از دنیا بروم به دیدار مقام معظم رهبری رفته و ایشان را از نزدیک ببینم.
* حاج رجب 28 سال به سختی نفس می کشد
«طوبی ز
این جانباز در اوج دلتنگی هایش هیچ خواسته ای جزء دیدار با رهبر فرزانه انقلاب و شرمنده نبودن در برابر خانواده مهربان خود ندارد و می گوید برای دیدن رهبر سر از پا نمی شناسم و ای کاش پیش از اینکه مرگم فرا برسد، موقعیت این دیدار فراهم شود.
اکنون سال هاست که جنگ به پایان رسیده، اما حاج رجب همچنان پوتین های خسته اش را در گوشه ای از خانه قرار داده است تا هیچ گاه یاد روزهای نبرد از خاطرش محو نشود، این جانباز 70 درصدی گاه آن روزی را به خاطر می آورد که ناگهان خمپاره بر صورتش اصابت کرد و تمام چهره اش از بین رفت از آن روز خیلی ها وقتی چهره این بزرگمرد را می بینند؛ می ترسند و حتی لحظه ای هم به ذهنشان خطور نمی کند که او یک جانباز است.
این جانباز 70 درصدی اظهار کرد: هر بار که از کوچه و خیابان عبور می کنم؛ عده ای هراسان فرار می کنند و به این دلیل خیلی وقت ها ترجیح می دهم در خانه بمانم تا مردم را به خاطر چهره ام آزرده نسازم، اما از طرف دیگر خوردن لقمه ای نان و تنفسی آسوده هم برایم کاری سخت و طاقت فرساست، ولی باز هم خدا را شکر می کنم و هیچ چیز جزء رضایت معبود مرا خشنود نمی سازد.
رجب محمدزاده که به سختی می تواند لب به سخن بگشاید، افزود: امروز هرکس چهره ام را می بیند به هیچ وجه تصور نمی کند؛ جانباز و ایثارگر هستم و گاهی که برای رفتن به حرم امام رضا (ع) از منزل خارج می شوم، مشاهده می کنم برخی حتی نمی توانند یک دقیقه به چهره ام نگاه کنند و گمان می کنند که من جذامی هستم، البته به آنان حق می دهم، زیرا نمی دانند جانباز تنها آن کسی نیست که قطع نخاع شده و دست و پایش را از دست داده، بلکه برخی ها هم مثل من صورتشان در جنگ از بین رفته است.
* دل حاج رجب برای دیدار با مقام معظم رهبری پر می زند
این جانباز ادامه داد: از اینکه مردم با دیدن صورتم حالشان بد شده و می ترسند، آزرده خاطر هستم و خودم را هیچ وقت نمی بخشم اما این اتفاق ممکن بود برای هرکس بیفتد، مشیت الهی سبب شد تا سال 1366 در ماهوت عراق هنگامی که در حال شکستن یخ بودم، خمپاره ای به صورتم اصابت کند و دنیا در پیش چشمانم تیره و تار شود، از آن روز تاکنون هم تنفس راحتی ندارم، اما باز هم راضی به رضای خدا هستم و امیدوارم پروردگار رحمان و رحیم مرا ببخشد.
وی از بزرگ ترین آرزوهای زندگیش می گوید و اینکه دلش برای دیدار با رهبر انقلاب پر می زند و چشم به راه فرصتی است تا این خبر خوش به او داده شود، اما هنوز امکان این دیدار برای او فراهم نشده و دوست دارد پیش از فرا رسیدن مرگش با ایشان ملاقات کند.
پسر این جانباز 70 درصد مشهدی، «وحید محمدزاده» اظهار کرد: شرایط پدر من با سایر جانبازان متفاوت است، زیرا به علت اصابت خمپاره به صورتش حدود 28 سال است که نتوانسته لقمه غذایی در دهانش بگذارد و تنها می تواند مایعات بخورد و ما سال هاست که نتوانسته ایم در کنار پدرم غذا بخوریم.
وی با بیان اینکه در حال حاضر رنج نداشتن سر پناه و زندگی در خانه اجاره ای پدرم را اذیت می کند، گفت: رسیدگی هایی از سوی بنیاد شهید و بنیاد جانبازان خوب بوده اما ما به عنوان خانواده این جانباز انتظار حمایت و کمک های بیشتری را داریم و معتقدیم پدرم در سن 74 سالگی نباید دغدغه نداشتن مسکن را داشته باشد و باید شرایط زندگی آرام و بدون رنج برایش فراهم شود.
* تقاضای ارائه مسکن رایگان به حاج رجب
پسر حاج رجب محمدزاده یادآور شد: رئیس بنیاد شهید کشور به بنیاد شهید دستور داد تا مسئله نداشتن مسکن حاج رجب حل شود، اما تاکنون این موضوع به جایی نرسیده و طبق آخرین گفته های مدیرکل بنیاد شهید این استان قرار است خانه ای در شهرک شهید بهشتی به پدرم اختصاص داده شود، اما برای اعطای این مسکن باید مبلغی در ابتدا پرداخت و سپس ماهیانه نیز پولی را به شکل اقساطی برای دریافت این خانه واریز کنیم.
وی افزود: پدر من توان پرداخت این پول را ندارد و ما از دست اندرکاران و مسئولان تقاضا داریم تا مسکنی رایگان را در اختیار حاج رجب قرار دهند.
وحید محمدزاده با اشاره به اینکه دیدار با مقام معظم رهبری و دریافت مسکن دو درخواست
اصلی حاج رجب از مسئولان است، گفت: امیدواریم صدای ما به گوش مسئولان برسد و دو خواسته اصلی پدرم را هرچه زودتر برآورده کنند چرا که او همیشه می گوید دوست دارم پیش از این که از دنیا بروم به دیدار مقام معظم رهبری رفته و ایشان را از نزدیک ببینم.
* حاج رجب 28 سال به سختی نفس می کشد
«طوبی ز
۱۶.۴k
۰۸ آبان ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۹۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.