همه ی توقعات و انتظاراتم از آدم ها را

همه‌ی توقعات و انتظاراتم از آدم‌ها را
از رابطه‌هایم حذف کرده‌ام.
برایم مهم نیست اگر کسی حالم را نپرسد،
مهم نیست اگر تاریخ روزهای مهم زندگی‌ام از حافظه کسی پاک شود.
تنها چیزی که بهش اهمیت می‌دهم حس خوبم کنار آدم‌هاست.
هر کسی که در این حس خوب سهیم باشد را دوست دارم. آدم‌ها برایم کافی‌اند
و چیز بیش‌تری ازشان نمی‌خواهم ...
جز سهم‌شان در لحظه‌های مشترک...
هر آدمی که به این لحظه‌ها کیفیتی دلپذیر ببخشد،
دوست خوب من است.
مهم نیست چه مدتی همدیگر را می‌شناسیم.
در قشنگ‌ترین رابطه‌ای که داشته‌ام انگار همین شیوه را رعایت کرده بودیم
که تاریخچه‌ی رابطه‌مان پربار و خوش بود.
نمی‌شود از کسی انتظار داشت فراموشت نکند
یا بیش‌تر دوستت داشته باشد.
حتی نمی‌شود
از کسی انتظار داشت که شکستگی‌های قلبت را ببیند.
فقط لحظه‌ها هستند ...
که روی همه‌چیز نور می‌تابانند
و حس عمیق توی چشم‌ها را قابل‌دیدن می‌کنند .....