چند دقیقه متن دلی.

یکی دیروز بم گفت با یه نفر رابطه داره (دوستانه) که خیلی طرف جذابه. پرسیدم چرا؟ گفت بی ادعاست هر کس ازش تعریف می کنه و میگه تو یه کار که مثلا تفریحی انجام میده مهارت داره خیلی ناراحت و عصبانی میشه حتی گاهی وقتا باهاشون دعوا می کنه. می گفت رو املا خیلی حساسه ، برا هنر و سرگرمی ای که حالشو خوب کنه برا موسیقی دنیاشو میزاره ، می گفت خیلی فعاله و همه جا بهش پیشنهاد کار میدن. می گفت متولد اواخر دهه شصته
میدونی بهش حسودیم شد خیلی هم حسودیم شد
منظورم اون طرف نیست
منظورم اونی هست که باهاش رابطه داره اونی که برام تعریفشو کرد
من همیشه دوست داشتم یکیو اینطوری پیدا کنم ;) و هیچ وقت نشد . هم سن و سالام همیشه تو فکرای ساده و تو بی حوصلگی بودن و و بزرگ ترای اطرافم جز گفتن اینکه خودشون تو نسل سوخته بودن و هم نسلای من خیلی پر مدعان چیز دیگه ای ازشون نشنیدم
نه اینکه بگم خودم خیلی خوبم یا چی
ولی میدونی ، من از بچگیم عاشق یه همچین شخصی بودم
و هیچ وقت پیداش نکردم ، به نظرم اینطور ادمی بهترین همراه و دوست و خانواده یا اصلا بگو هر چیزی مهم نیست چه نسبتی هر چیزی هست و تو هر نقشی عالیه.
و من مطمئنم حتی اگر نود سال سن هم داشته باشم و بتونم با همچین شخصی اشنا شم با تمام وجود حس زندگی می کنم.
چون اینجور ادم ها تنها کسایی هستن که تونستن خودشون رو بشناسن پس حتما تورو هم خوب میشناسن و راه زندگی رو یادتمیدن:)

دوست داشتم این متنو گذاشتم😐 حرفای خودمم هست