پیوست پنجم «تاریخ کوتاه ایران و جهان-892» (ویرایش 2)

پیوست پنجم «تاریخ کوتاه ایران و جهان-892» (ویرایش 2)
_______________________________
در سال 334 پیشازادروز (قبل‌میلاد) ، «اسکندر مقدونی» با تازش گستردهء خود ، و زورگیری (غصب) کردن قلمروی بسیار بسیار بزرگ «شاهنشاهی ایران هخامنشی» ، سرمایه های مردم «ایران هخامنشی» را زورگیری (غصب) کرد ، و در این قلمرو ، «برده دارسالاری» را برپا کرد . چون «شاهنشاهی ایران هخامنشی» ، پیشرفته‌ترین و بزرگترین کشور جهان آنهنگام بود ؛ و بخش بیشینهء (عمدهء) شهرهای جهان را دربر میگرفت ، با برپا شدن فرآوریشیوهء «برده دارسالاری» در قلمروی آن ، این فرآوریشیوه توانست ، فرجاترین (مهمترین) فرآوریشیوهء جهان آنهنگام ، بگردد ، و بیش از پیش ، در دیگر جاهای جهان نیز ، برپا بشود.


ولی شاهنشاهان اشکانی ، از آنجا که از دین «مزدا یسنا» {دین زرتشت} پیروی می‌کردند ؛ از آغاز روی کار آمدنشان ، کار بازیابی فرآوریشیوهء «خویشفرمائی گرائی» را آغاز کردند ؛ و «ساسانیان» نیز ، که پس از اشکانیان ، به روی کار آمدند ؛ از سال 227 زادروزی (میلادی) ، کار بازیابی فرآوریشیوهء «خویشفرمائیگرائی» را پی گرفتند ، و تا سال 250 زادروزی (میلادی) ، توانستند که این فرآوریشیوه رادر ایران ، بیکاستانه (بطور کامل) ، بازیابی کنند.


واپسین (آخرین) و «سرنوشت‌سازترین» تازشی که به «ایران ساسانی» شد ، از سوی «عرب‌های مدینه» ، و به دستور «هراکلیوس» ، امپراتور «امپراتوری روم خاوری» (بیزانس) بود ، که در سالهای 633 تا 652 زادروزی (میلادی) ، انجام گرفت . در روند این تازش ، سرمایه‌های مردم ایران ، از آنها گرفته شد و «برده دارسالاری» ، در قلمروی «ایران ساسانی» برپا شد . همچنین ، دین «مزدا یسنا» {دین زرتشت} ، که دشمن «برده دارسالاری» بود ؛ و نوشتارهای (کتاب های) فنی ، دانشی ، دینی ، خردشناختی (فلسفی) ؛ و همهء گواهیشناسه های (مدارک) کشوری ، و همهء ساختمان های بزرگ نیز ، بدست «عرب‌های مدینه» نابود شدند.


چگونگی برپا شدن فرآوریشیوهء «کرایه‌نشین‌(رعیت)‌دارسالاری آغازین»
____________________________
از سال 300 زادروزی (میلادی) «امپراتوری روم» با «نابسامانی سودآورشی سختی» (بحران اقتصادی شدیدی) روبرو شد ؛ پایابراین (بنابراین) ، در سال 332 زادروزی (میلادی) ، امپراتور روم که کنستانتین نام داشت ، چون دریافته بود که با جابجا کردن برده ها و دگرش یافتن پیشهء آنها ، برده ها نمی توانند در یک پیشه ، به «چیره‌ دستی» (مهارت) دست یابند ، و بگفتار خودمانی ، «همه کاره – هیچ کاره» می شوند ؛ خرید و فروش و جابجا کردن برده ها ، و همچنین دگرش یافتن پیشهء برده ها را ناچمین (غیر قانونی) کرد . با به کنش (اجرا) در آمدن این چم (قانون) ، «کرایه‌نشین‌(رعیت)‌دارسالاری آغازین» ، برای نخستین بار در جهان ، برپا گردید.

با روی کار آمدن فرآوریشیوهء «کرایه‌نشین‌(رعیت)‌دارسالاری آغازین» ، «برده» به «کرایه‌نشین» (رعیت) دگرش یافت ؛ ولی باید دانست که در رهمندی (ارتباط) با اندازهء (مقدار) برخورداری از آسایش (رفاه) ؛ «کرایه‌نشین» (رعیت) و «برده» ، کم‌وبیش (تقریبا) یکسان بودند ، با این ناهمانندی (تفاوت) که کسی نمی توانست «کرایه‌نشین‌ها» (رعیت‌ها) را «خرید و فروش» و «جابجا» کند ، و همچنین ، «کرایه‌نشین» (رعیت) ، این پروانه (اجازه) را نداشت که پیشهء دیگری بجز پیشهء پدرش را برای خود برگزیند . «کرایه‌نشین‌ها» (رعیت‌ها) ، در زمین یا کارگاه یک «کرایه‌نشین‌دار» (رعیت‌دار یا ارباب) کار می کردند ؛ و به اندازهء بخور و نمیر، از کارآوردهای (محصولات) خود برمیداشتند ، و بخش بیشینهء آنرا به «کرایه‌نشین‌دار» (رعیت‌دار یا ارباب) میدادند.

رونهیدنی (قابل توجه) است که در سال 475 زادروزی (میلادی) ، با تازش ژرمن‌ها به قلمروی «امپراتوری روم باختری» ، «کرایه‌نشین‌(رعیت)‌دارسالاری آغازین» از این قلمرو برچیده شد ؛ و در آن ، «برده‌دارسالاری» ، دوباره برپا شد ؛ ولی «کرایه‌نشین‌(رعیت)‌دارسالاری آغازین» ، همچنان در قلمروی «امپراتوری روم خاوری» ، برپا ماند . یادآوری میشود که در سال 395 زادروزی (میلادی) ، «امپراتوری روم» به دو تکهء «امپراتوری روم باختری» و «امپراتوری روم خاوری» ، بخش (تقسیم) شده بود.