معرفت نفس

پروفسور کرمی می گفت عاشق این شعرم که مرتب برای خود می خوانم که مراقب نفس خود باشم.

گر بر سر نفس خود امیری مردی
گر بر دگران خرده نگیری مردی
مردی نبود فتاده را پای زدن
گر دست فتاده را بگیری مردی

و این

من از روییدن خار سر دیوار دانستم
که ناکس کس نمی گردد بدین بالا نشستن ها
من از افتادن نرگس بروی خاک دانستم
که کس ناکس نمی گردد از این افتان و خیزان ها

انسان های واقعی؛ با معرفت؛ دانشمند و با خرد.
با قدرت؛ شهرت؛ ثروت؛ پست و مقام؛ خود را گم نمی کنند؛ خود شیفته و مغرور نمی شوند.
اما افراد کم ظرفیت و فاقد معرفت و دانش با کمی مشهور شدن یا نشستن بر صندلی پست و مقام یا کسب ثروت؛ خود را گم می کنند و فکر می کنند کسی هستند و با همین احساس در سراشیبی سقوط قرار می گیرند.

فراز و نشیب های زندگی برای امتحان ظرفیت انسان هاست.
آنهایی که پر ظرفیت و عاقل هستند نه در بالا نشستن ها مغرور می شوند و سر خوش و نه در سختی ها و مشکلات و فراموش شدن ها ناامید و سر خورده؟

افتادگی آموز اگر طالب فیضی
هرگز نخورد آب زمینی که بلند است.

ببین نام چه کسانی بعنوان قهرمان ملی؛ جهان پهلوان و جوانمرد بر سر زبان هاست و چه کسانی منفور مردم هستند.

#سبک_زندگی_سالم
#بنیاد_ملی_سبک_زندگی_سالم
#پروفسور_علی_کرمی
#پدر_سلامت_ایران