ﺍﯼ ﺩﻝ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻦ ... ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ... ﺗﻮ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺩﺍﺭﯼ ... ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮒ

ﺍﯼ ﺩﻝ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻦ ... ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ... ﺗﻮ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺩﺍﺭﯼ ... ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ؛ ﺑﺰﺭﮒ... ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺳﻬﺮﺍﺏ: ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺰﺩﯾﮑﯿﺴﺖ ... ﺍﯼ ﺩﻝ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻦ ... ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻏﻢ ﻭ ﻏﺼﻪ ﺑﺒﺎﺭﺩ... ﺷﺎﯾﺪ ﺷﺎﯾﺪ ﺍین بار ﺧﺪﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺵ ﻏﻢ ... ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻧﺎﻣﺶ ﻫﺮﺩﻡ ... ﺁﺳﻤﺎﻥِ ﺩﻝ ﺗﻮ ﺻﺎﻑ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻫﻞ ﺯﻣﯿﻦ ﭘﺎﮎ ﺷﻮﺩ ... ﺷﺎﯾﺪ این بار ﺧﺪﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﭼﺘﺮ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ... ﮐﻪ ﺑﻤﺎﻧﯽ ... ﻧﺮﻭﯼ ﻭ ﺩﮔﺮﺑﺎﺭ ﻧﮕﻮﯾﯽ : "ﺳﻬﺮﺍﺏ" ﻗﺎﯾﻘﺖ ﺟﺎﺩﺍﺭﺩ؟!