وَ درد به استخوانِمان رسیده، اما هنوز خودمان را نباخته ایم، و روزگارمان را زندگی میکنیم، و هنوز آنقدر میخندیم که سرمان از این همه ناخوشی هایی که مجبور به پذیرفتنش کردیم، درد میگیرد.
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.