من نه زود با کسی قاطی میشم نه زود از کسی خسته میشم؛حتی مم

من نه زود با کسی قاطی میشم نه زود از کسی خسته میشم؛حتی ممکنه طرف اصلا توی برخورد اول فکر کنه چقدر مغرور و مزخرف ام!اما خُب همونجوری که دیر با کسی قاطی میشم، همونجوری هم وقتی با کسی صمیمی شدم دیگه میشه یه تیکه از قلبم!
من نمیتونم نقش بازی کنم و آدمایی زیادی رو دور و بر خودم نگه دارم ولی وقتی کسی رو وارد زندگیم کردم هم دوست دارم خوشحال تر از خودم ببینمش،هم وقتی میخنده انگار که قند توی دلم آب میشه،حتی دوست ندارم هیچکس دیگه ی رو مثل من دوست داشته باشه،حتی دلم نمیخواد وقتی ناراحته ناراحتیشو با هیچکسی به جز من تقسیم کنه!هم حسود میشم هم حساس میشم ولی میدونی چیه؟من یا کسی رو تو زندگیم راه نمیدم یا بودنش میشه دلیله بودن من:)