دیگَر هَمانندِ گُذَشته، دِلتَنگَت نِمی شَوَم.

‌‌دیگَر هَمانندِ گُذَشته، دِلتَنگَت نِمی‌شَوَم.
دیگَر در تَمامِ جُمَلاتی که نامِ تو دَر آن‌ها جاری‌ست؛ چِشمانَم هَم پُر نِمی‌شَوَد.
کَمی‌خَسته‌اَم...
کَمی شِکَسته‌اَم...
دیگَر آمَدَنَت را اِنتِظآر نِمی‌کِشَم,
اینکه از حال و روزَت باخَبَر باشَم دیگَر برایَم مُهِم نیست...
اما بَعضی وَقت‌ها... ،
به یادَت می‌اُفتَم!
بَعضی وَقت‌ها به یادَت می‌اُفتَم؛ با خودَم می‌گویَم:
«آیا به نَبودَنَت عادَت کَرده‌اَم؟ آیا از خیالِ بودَنَت گُذَشته ‌اَم؟ نه...»
مُضطَرِبَم...
فَقَط مُضطَرِبَم!
نمیخواهَم نِگَرانَت کُنَم،امّا نَداشتَنَت را بَلَد شُده اَم...
‌ای کاش میتوانِستَم بگویَم چقَدر عاشقانه از تو مُتِنَفرَم... :)🖤











[«آدَمی که دَرد داره، داد میزَنه ،
اونی که خَسته و بیحوصله‌ست غُر میزَنه،
امّا آدَمی که سِر شُده دیگه هیچی نَداره،
خالی و تُهی،
فَقَط نِگاه میکُنه و نِگاه میکُنه...» 🙂🦋✨🖤]


#آناهیتا 🖤