روی قله های تنهاییم خوبم؛ اینجا که ابرهای رها هستن.

روی قله‌های تنهاییم خوبم؛ اینجا که ابرهای رها هستن.
لبخند می‌زنم که از این بالا، مردم شبیه مورچه‌ها هستن...