آدم ها بی نیاز که بشوند بار و بندیل شان را جمع میکنند و ا

آدم ها بی نیاز که بشوند بار و بندیل‌شان را جمع میکنند و از کنارت میروند. یا اگر هم بمانند، مثل غریبه ای در آن سر دنیا هستی برایشان. چنان غریب و سرد که تمام سلول هایت هم سرمایِ این تنهایی را حس میکنند.
آدم ها از خوبی ها خسته میشوند و رهایت میکنند و به دنبال خوبی در هرجایی که تو نباشی میگردند.‌
آدم ها عجیب سنگ شده اند،
عجیب بی معرفت شده اند.
عجیب کور شده اند،
عجیب فراموش کار شده اند...
دنیای عجیبی است که آدم ها ، آدم ها را تنهاتر میکنند...‌.