هر شب ،

هر شب ،



چشمانم را كه مي بندم ،



نوري آشنا هدايتگر مسير نگاهم ميشود . . . .



به كجا نميدانم . . . . !



اما حسي در درونم ياد آور ميشود ،



جايي دوست داشتني است كه به آن تعلق دارم . . . .



روزي بي واهمه به آنجا ميرسم . . . .



تنهاي تنها . . . . !



يادم مي آيد جايي خواندم :



" گاهي براي رسيدن به نور، بايد تاريكي را تجربه كرد"