Text by me...
Text by me...
No copy...
بخون خوبه واست لایک ارزانی خودت مدیونی اگ احساس کنی از جایی کپی کردم...
رسیدیم ب جایی ک حتی اگ خبر مرگمونو بذارن فقط چن تا لایک میخوره...
رسیدیم ب جایی ک پول داره خدایی میکنه کسی ک داره شاهه کسی ک نداره گدا...
رسیدیم ب جایی ک ی دختر بخاطر ی دوس داشتن الکی تن ب آغوش ی ادم لاشی و گرگ صفت میده...
رسیدیم ب جایی ک کار دختر شده تیغ زدن پسرا و ب این کارش افتخار میکنه و کسی ک واقعأ دوسش داره باید و باید بره بمیره چون آهن پاره نداره ک وقتی دلش گرف یا هوس هم اغوشی زد ب سرش برن بیرون... خودمونیم دیگ ب خونه طرف ک خیلی وقتا نمیشه رف...
رسیدیم ب جایی ک عشق های همه مون مجازی شده و سر و تهش دو روز نمیکشه ک با ی بلاک کردن تموم میشه...
رسیدیم ب جایی ک طرف تو فضای مجازی بخاطر لایکاش ک با التماس جمعشون کرده معروف شده ک با خاموش کردن نت میره تو سطل آشغال ذهنا...
رسیدیم ب جایی ک دیوار های شهر ب خاطر بی پولی مردم شدن جای تبلیغات فروش کلیه...
رسیدیم ب جایی ک مردم فقط سقف مشترک و تخت خواب مشترک دارن ن زندگی مشترک...
رسیدیم ب جایی ک همه تنهان فقط از ترس جریمه شدن احساس زوج بودن میکنن...
رسیدیم ب جایی ک زیاد بخندی لاشی هستی و هرزه و زیاد سنگین باشی انگ عقده ای میخوری...
رسیدیم ب جایی ک مادر دیگ قصه نمیگه چون پای Gem Tv نشسته...
رسیدیم ب جایی ک تفریح پسر بچه شده مو چین مادرش...
رسیدیم ب جایی ک خودمون هم نمیدونیم کجاییم...
خلاصه ب جاهای زیادی رسیدیم ک قابل گفتن نیس اگ گفتنی باشه حال گفتنش نی...
ختم کلام رسیدیم ب جایی ک کسی تو حدمون نیس...
No copy...
بخون خوبه واست لایک ارزانی خودت مدیونی اگ احساس کنی از جایی کپی کردم...
رسیدیم ب جایی ک حتی اگ خبر مرگمونو بذارن فقط چن تا لایک میخوره...
رسیدیم ب جایی ک پول داره خدایی میکنه کسی ک داره شاهه کسی ک نداره گدا...
رسیدیم ب جایی ک ی دختر بخاطر ی دوس داشتن الکی تن ب آغوش ی ادم لاشی و گرگ صفت میده...
رسیدیم ب جایی ک کار دختر شده تیغ زدن پسرا و ب این کارش افتخار میکنه و کسی ک واقعأ دوسش داره باید و باید بره بمیره چون آهن پاره نداره ک وقتی دلش گرف یا هوس هم اغوشی زد ب سرش برن بیرون... خودمونیم دیگ ب خونه طرف ک خیلی وقتا نمیشه رف...
رسیدیم ب جایی ک عشق های همه مون مجازی شده و سر و تهش دو روز نمیکشه ک با ی بلاک کردن تموم میشه...
رسیدیم ب جایی ک طرف تو فضای مجازی بخاطر لایکاش ک با التماس جمعشون کرده معروف شده ک با خاموش کردن نت میره تو سطل آشغال ذهنا...
رسیدیم ب جایی ک دیوار های شهر ب خاطر بی پولی مردم شدن جای تبلیغات فروش کلیه...
رسیدیم ب جایی ک مردم فقط سقف مشترک و تخت خواب مشترک دارن ن زندگی مشترک...
رسیدیم ب جایی ک همه تنهان فقط از ترس جریمه شدن احساس زوج بودن میکنن...
رسیدیم ب جایی ک زیاد بخندی لاشی هستی و هرزه و زیاد سنگین باشی انگ عقده ای میخوری...
رسیدیم ب جایی ک مادر دیگ قصه نمیگه چون پای Gem Tv نشسته...
رسیدیم ب جایی ک تفریح پسر بچه شده مو چین مادرش...
رسیدیم ب جایی ک خودمون هم نمیدونیم کجاییم...
خلاصه ب جاهای زیادی رسیدیم ک قابل گفتن نیس اگ گفتنی باشه حال گفتنش نی...
ختم کلام رسیدیم ب جایی ک کسی تو حدمون نیس...
۴۷.۷k
۰۹ بهمن ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۳۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.