امروز بالاخره متوجه یه چیزی شدم که تمام مدت جلوم بود و او

امروز بالاخره متوجه یه چیزی شدم که تمام مدت جلوم بود و اون میدونی چیه؟ خیلی از ما الان دچار "احساس گناه بازماندگان" یا همون Survivor Guilt شدیم ولی متوجه نیستیم.
حالا این گناه بازماندگان چی هست؟ احساسی که به افراد نجات یافته و بازمانده از اتفاقات وحشتناک که زندگی
آدم رو به خطر میندازن بوجود میاد. آدم حس میکنه که به خاطر نجات یافتنش گناهکاره. حس میکنه که اونم باید اون اتفاق بد واسش میفتاده. مثلا وسط بازی دست دوستت میشکنه و تو همش فکر میکنی که چرا دستش شکست کاش دست من میشکست یا دست من هم باید میشکست. از اتفاقاتی به این
کوچیکی تا اتفاقات مهیب تری مثل مرگ میتونه باعث "سندروم/بیماری گناه بازماندگی" بشه.
نه فقط حسِ "کاش من جای اون بودم" بلکه "چرا اون لحظه فلان کارو نکردم" یا "چرا فلان کار رو کردم" هم از علائمشه.
این حس رو دارید؟ متاسفانه باید بگم که این از نتایج PTSD یا همون اختلال استرس پس از سانحه است.
از نشونه هاش افسردگی، اضطراب (anxiety)، اختلال خواب و کابوس، منزوی شدن،نقص فکری،نوسانات خلق و....هست.
زندگی هامون جوری شده که همینجور تِراما پشت تِراما(trauma).
راه هایی هست که میتونید باهاش به خودتون کمک کنید:
۱.از احساساتتون جلوگیری نکنید: اجازه بدین احساساتتون حس بشن و قبولشون کنید. ناراحتین؟احساس گناه میکنید؟خشمگینید؟
همه ی احساسات شما هوممم چجوری بگم دارای اعتباره؟ حتی اگه منطقی نباشه هم احساس شماست و قابل قبوله.
نریزیدش تو خودتون جاش پردازشش کنید.
۲.دوست،عضو خانواده، هرکسی که میتونید باهاش حرف بزنید بی رودروایسی و بهش اطمینان دارید، باهاشون حرف بزنید. میگن صحبت کردن حضوری خیلی بهتره ولی خب خیلیامون شاید کسی رو نداشته باشیم.دوستای مجازیتون هم دوستای واقعیتونن♡
۳.یه چیزی هست بهش میگن ذهن‌آگاهی(mindfulness) که از تکنیک هاش میتونید استفاده کنید. یکی از تکنیک هاش "بازگشت به لحظه/راهبردهای زمینی" هست که شامل تمرکز روی تنفس، حس کردن اشیا اطرافتون یا صداهای درون و اطرافتون هست. از سر ریز شدن احساساتتون جوری که توش غرق شین جلوگیری میکنه.
۴.رسیدگی به خودتون یا همون self-care. که شامل هر کاری که حس خوبی بهتون میده میشه.
در کنارش باید خوابتون به اندازه باشه، حواستون باشه که غذا بخورید و یه جور تحرک هم تو طول روز داشته باشید.
۵.انجام دادن کار خوب و مفید در حق خودتون و بقیه هم یه راهه. مثلا یه چیزی یاد بگیرین یا به کسی یاد بدین، یه جور کمک کنید مثلا اهدای خون یا اصلا نمیخواد اینقدر کمک بزرگی باشه مثلا یه کاری برای دوست یا خانواده انجام بدین.
نمیدونم الان وضع روحی بقیه چجوره. نظر خاصی هم نمیتونم بدم چون من یه پروفِشِنال نیستم.فقط میتونم بگم که تو سالهای اخیر سلامت روانی در همه‌ی کشورها کم شده. ایران از غم زده‌ترین کشورهاست و اتفاقات اخیر هم هیچ کمکی برای حال ما نبوده.
از این پست به عنوان یه تشخیص روانشناسی استفاده نکنید. من فقط دارم راجع بهش بهتون میگم. بهترین راه اینِ که به متخصص مراجعه کنید (مخصوصا اگه افکار خودزنی و خودکشی دارید لطفا حتما دنبال کمک باشید).
و بدونید تنها نیستید. همه‌ی ما با هم احساسات وحشتناکی رو این روزا تجربه میکنیم. خودتون رو ببخشید. هیچکدوم از این اتفاق ها تقصیر شما نیست.
پس احساساتتون رو قبول کنید، مراقب خودتون باشید و تلاش کنید با یادآوری که این تقصیر شما نیست به بخشش از طرف خودتون برسید.

💭#Caption
#کپشن
#استوری