آسمان شهرم ابری...

آسمان شهرم ابری...
روی زمینش کسانی قدم میزنند که همه "نقاب" به صورت دارند...
عشق های کلیشه ای...
اینجا صدای تپیدن قلب مادر برای مسافرش زیبا نیست...
اینجا صدای فنر تخت ها زیباست...
اینجا کسی مشامش قد نمیدهد که بویی از انسانیت ببرد...
سهراب یادت بخیر...
اینجا قایق سازی وجود ندارد...
راستی...
قایقت را به آب انداختی؟؟!!!
اینجا "فورانر" و "پرادو" میسازند...
اینجا کسی مرامش قد نمیدهد قایقی بسازد و دل به دریا بزند...
اینجا مردمم دل به خانه خالی ها میزنند...
سرزمین خشکی ها...
سهراب یادت بخیر...