آداب کفن و دفن هند؛سوزاندن متاهل ها، دفن مجردها!
آداب کفن و دفن هند؛سوزاندن متاهل‌ها، دفن مجردها!
در فرهنگ هندوستان به مرگ افراد اهمیت زیادی داده می‌شود.چنان كه مراسم آنها برای مردگان،چیزی كامل‌تر از یك مراسم عروسی است.
هندی‌ها مراسمی دارند به نام
«تراویح» (Teravih).مراسمی كه از روزی كه فرد از دنیا می‌رود شروع می‌شود و تا 13 روز ادامه پیدا می‌كند. در این مدت آنها غذاهای شیرین نمی‌خورند،لباس جدید نمی‌پوشند و با این كارها به فرد از دنیا رفته ادای احترام می‌كنند.در این زمان افراد خانواده عبادات و غم‌های خود را شریك می‌شوند تا این‌كه با این كار روح متوفی به آرامش برسد.در حقیقت عزاداری در آیین آنها تا 13 روز برای همه و تا یك سال برای نزدیكان متوفی ادامه دارد.بعد از 1 سال مراسمی به نام «شراد» (Shraad) انجام می‌شود كه در آن افراد بعد از یك سال دوباره دور هم جمع می‌شوند و غذاهای مورد علاقه فرد از دنیا رفته را می‌پزند. همان طور كه ما ایرانی‌ها بعد از فوت یكی از نزدیكان، معمولا سومین و هفتمین روز درگذشت را دور هم جمع می‌شویم، هندی‌ها هم در روزهای سوم، پنجم، هفتم و نهم گرد خانواده متوفی جمع شده و چنین مراسمی برگزار می‌كنند.وقتی فرد متوفی چه مرد،چه زن از دنیا می‌رود اگر ازدواج كرده باشد مراسم به این صورت است كه بدن وی سوزانده می‌شود،اما اگر این فرد ازدواج نكرده باشد او را به خاك می‌سپارند.فرد از دنیا رفته (اگر ازدواج كرده باشد) را به كنار رودخانه می‌برند و می‌سوزانند. پسر بزرگ فرد متوفی معمولا در این مراسم وظیفه سپردن خاكستر را به یكی از رودخانه‌های مقدس دارد.قبل از هر كاری ابتدا بدن را حمام و بعد با پودر زردچوبه و آب آرایش می‌كنند. لباس تازه تن متوفی می‌كنند و بعد آن را با گلاب خوشبو و معطر می‌كنند.
هنگام حمل بدن،مردان برهمایی سرودهای معنوی می‌خوانند و اصوات عجیب موسوم به «مانترا» درمی‌آورند.
در فرهنگ هندوستان به مرگ افراد اهمیت زیادی داده می‌شود.چنان كه مراسم آنها برای مردگان،چیزی كامل‌تر از یك مراسم عروسی است.
هندی‌ها مراسمی دارند به نام
«تراویح» (Teravih).مراسمی كه از روزی كه فرد از دنیا می‌رود شروع می‌شود و تا 13 روز ادامه پیدا می‌كند. در این مدت آنها غذاهای شیرین نمی‌خورند،لباس جدید نمی‌پوشند و با این كارها به فرد از دنیا رفته ادای احترام می‌كنند.در این زمان افراد خانواده عبادات و غم‌های خود را شریك می‌شوند تا این‌كه با این كار روح متوفی به آرامش برسد.در حقیقت عزاداری در آیین آنها تا 13 روز برای همه و تا یك سال برای نزدیكان متوفی ادامه دارد.بعد از 1 سال مراسمی به نام «شراد» (Shraad) انجام می‌شود كه در آن افراد بعد از یك سال دوباره دور هم جمع می‌شوند و غذاهای مورد علاقه فرد از دنیا رفته را می‌پزند. همان طور كه ما ایرانی‌ها بعد از فوت یكی از نزدیكان، معمولا سومین و هفتمین روز درگذشت را دور هم جمع می‌شویم، هندی‌ها هم در روزهای سوم، پنجم، هفتم و نهم گرد خانواده متوفی جمع شده و چنین مراسمی برگزار می‌كنند.وقتی فرد متوفی چه مرد،چه زن از دنیا می‌رود اگر ازدواج كرده باشد مراسم به این صورت است كه بدن وی سوزانده می‌شود،اما اگر این فرد ازدواج نكرده باشد او را به خاك می‌سپارند.فرد از دنیا رفته (اگر ازدواج كرده باشد) را به كنار رودخانه می‌برند و می‌سوزانند. پسر بزرگ فرد متوفی معمولا در این مراسم وظیفه سپردن خاكستر را به یكی از رودخانه‌های مقدس دارد.قبل از هر كاری ابتدا بدن را حمام و بعد با پودر زردچوبه و آب آرایش می‌كنند. لباس تازه تن متوفی می‌كنند و بعد آن را با گلاب خوشبو و معطر می‌كنند.
هنگام حمل بدن،مردان برهمایی سرودهای معنوی می‌خوانند و اصوات عجیب موسوم به «مانترا» درمی‌آورند.
۱.۱k
۰۳ آبان ۱۳۹۲
دیدگاه ها (۱۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.