اگر توان حذف یک ویژگی ملال آور را در خودم داشتم قطعاً "او

اگر توان حذف یک ویژگی ملال آور را در خودم داشتم قطعاً "اورثینک" را انتخاب می‌کردم.
افکار نامحدودی که مثل یک کلاف پر پیچ و خم درون ذهنم رسوخ می‌کنند و مدام به هم گره می‌خورند.
و من دقیقه ها به تفکیف آنها از هم می‌پردازم و در نهایت مکث می‌کنم زمان را از نظر می‌گذرانم و به این فکر می‌کنم که چطور تمام این خاطرات را مرور کردم.
اصلا از کجا شروع شد؟!
مانند یک پروانه‌ی بازیگوش
که از این شاخه به آن شاخه می‌گردد،
همیشه تمایل به کنکاش دارد میان آنچه گذشته،
آنچه می‌گذرد و آنچه که خواهد گذشت.
دلم می‌خواهد به کسی بسپارم وقتی در عمق افکارم غرق شدم سرم فریاد بزن،
مرا طوری از افکارم جدا کن که این ریسمان نامرئی از هم دریده شود
و من حتی فرصت یادآوری آخرین خاطره را نداشته باشم
تا نکند آن را دوباره از سر بگیرم.
و وای بر آن لحظه که در تکرار یک تصویر متحرک گرفتار شوی،
نه روز می‌شناسد و نه شب. می‌آید و مدام تو را درگیر می‌کند.
حال تصور کن حق انتخاب داشتیم.
می‌توانستیم برای هر خاطره تاریخ انقضاءای در نظر بگیریم.
و چه شنیدنی‌ست آن جمله که دکتر می‌گوید: حافظه‌اش را از دست داده است. آزاد و رها در خلاء‌‌ای که عمر چندانی ندارد.
به راستی فراموشی، کیمیاست.


#هانا_نویس

▪انسان فقط چیزی را دوست دارد که کاملا تصاحب نکرده است.


۱۴۰۲۱۰۱۴