فلسفه اعتیاد ، استاد علی اکبر خانجانی

از کتاب دائرةالمعارف عرفانی جلد اول (فلسفه اعتیاد)
گریز از آنچه که هست و پناه بردن به آنچه که باید باشد:
تصور می‌کنم تمامی راز اعتیاد در همین جمله خلاصه می شود .همیشه آنچه که هست تلخ و آنچه که باید باشد شیرین است و بشر تمامی تلاشش را در طول زندگی می‌کند تا به آنچه که باید باشد برسد ولی هیچگاه موفق نمی‌شود و همین شکست او را به سمت اعتیاد می کشاند. اعتیاد حاصل گریز از واقعیت است و هر چه واقعیت یعنی «هستی» زشت تر باشد تمایل بشر به اعتیاد بیشتر می‌شود .
.
هر بشری از ابتدای زندگی خود، آرزویی را در سر می پروراند. آرزوی بهشتی که باید آن را برای خود بسازد و هر چه در این رسیدن ناموفق تر باشدتمایل او به گریز بیشتر می‌شودکه این گریز همان «خود فراموشی» است. بنابر این اگر بخواهیم بپرسیم چه کسانی به دام اعتیاد می‌افتند ، کسانی که از «خود»بسیار توقع دارند یا کسانی که برای «خود»آرزوهای بزرگی دارند و هیچگاه به واقعیت زندگی خود، بسنده نمی کنند وآن را در شأن خود نمی یابند.
تالیف:«استاد علی اکبر خانجانی »