تفسیر قرآن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ
ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره علق
15 تا 19 آخرین آیات این سوره
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیم
كَلاّٰ لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعاً بِالنّٰاصِيَةِ (١٥)
اين چنين نيست كه مى پندارد [كه ما كارهايش را زيرنظر نداريم،] اگر [از كارهايش] باز نايستد، به شدت موى جلوى سرش را مى گيريم [و به سوى دوزخ مى كشانيم ]
نٰاصِيَةٍ كٰاذِبَةٍ خٰاطِئَةٍ (١٦)
[آرى] موى جلوى سر دروغگوى خطاپيشه را
فَلْيَدْعُ نٰادِيَهُ (١٧)
پس [اگر بخواهد] اهل مجلس و انجمنش را [براى يارى دادنش] فرا خواند،
سَنَدْعُ الزَّبٰانِيَةَ (١٨)
ما هم به زودى مأموران آتش دوزخ را فرا مى خوانيم
(خواندن عربی این آیه 19 سجده واجب دارد)
اين چنين نيست [كه بتواند براى نجات خود كارى كند]، هرگز از او اطاعت مكن، و سجده كن و به خدا تقرب جوى
نکته ها:
«نسفعاً» فعل است و نون تأكيد آخر آن به صورت تنوين نگاشته شده است. اين كلمه از ريشه «نسفع» به معناى گرفتن، به شدت كشيدن و سيلى به صورت زدن است. «ناصية» به معناى موى جلوى پيشانى است كه براى تحقير، آن را گرفته و مى كشند.
هنگامى كه سوره الرحمن نازل شد پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله پرسيد: چه كسى آن را براى رؤساى قريش مى خواند؟ اصحاب به خاطر برخورد تند و خشن رؤساى قريش ساكت شدند، ولى عبداللّه بن مسعود كه جثّه اى ضعيف داشت قبول كرد. همين كه نزد كعبه سران را ديد، آيات را تلاوت كرد. ابوجهل چنان سيلى به او زد كه از گوش او خون جارى گشت. او گريان نزد پيامبر آمد و حضرت غمناك شد. در جنگ بدر، عبداللّه بن مسعود در ميان كشته هاى مشركان ابوجهل را در آخرين لحظات ديد و روى سينه او نشست. ابوجهل گفت مى دانى كجا نشسته اى؟! گفت «الاسلام يعلو و لا يُعلى عليه» ابوجهل گفت به پيامبر بگو: حتى در اين حال، او مبغوض ترين فرد نزد من است. حضرت فرمود: فرعونِ موسى در آخرين لحظه ايمان آورد ولى فرعونِ من حتى در آخرين لحظه ايمان نياورد. ابن مسعود سر ابوجهل را از تن جدا و موى سر او را گرفته و نزد پيامبر مى كشيد و آيه «لنسفعاً بالنّاصية» در همين دنيا عملى شد.(27)
كلمه «نادى» به مجلس عمومى يا تفريح گفته مى شود.
«زبانية» جمع «زبينة» به معناى مأمور است.
امام على عليه السلام مى فرمايد: ثمره علم بندگى خداست. آغاز اين سوره فرمان قرائت و تعليم با قلم بود و پايانش سجده و تقرّب است. يعنى علم مفيد، علمى است كه ما را به خدا برساند.
بر گرفته از پایگاه جامع قرآنی نور
و کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ
ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره علق
15 تا 19 آخرین آیات این سوره
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیم
كَلاّٰ لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعاً بِالنّٰاصِيَةِ (١٥)
اين چنين نيست كه مى پندارد [كه ما كارهايش را زيرنظر نداريم،] اگر [از كارهايش] باز نايستد، به شدت موى جلوى سرش را مى گيريم [و به سوى دوزخ مى كشانيم ]
نٰاصِيَةٍ كٰاذِبَةٍ خٰاطِئَةٍ (١٦)
[آرى] موى جلوى سر دروغگوى خطاپيشه را
فَلْيَدْعُ نٰادِيَهُ (١٧)
پس [اگر بخواهد] اهل مجلس و انجمنش را [براى يارى دادنش] فرا خواند،
سَنَدْعُ الزَّبٰانِيَةَ (١٨)
ما هم به زودى مأموران آتش دوزخ را فرا مى خوانيم
(خواندن عربی این آیه 19 سجده واجب دارد)
اين چنين نيست [كه بتواند براى نجات خود كارى كند]، هرگز از او اطاعت مكن، و سجده كن و به خدا تقرب جوى
نکته ها:
«نسفعاً» فعل است و نون تأكيد آخر آن به صورت تنوين نگاشته شده است. اين كلمه از ريشه «نسفع» به معناى گرفتن، به شدت كشيدن و سيلى به صورت زدن است. «ناصية» به معناى موى جلوى پيشانى است كه براى تحقير، آن را گرفته و مى كشند.
هنگامى كه سوره الرحمن نازل شد پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله پرسيد: چه كسى آن را براى رؤساى قريش مى خواند؟ اصحاب به خاطر برخورد تند و خشن رؤساى قريش ساكت شدند، ولى عبداللّه بن مسعود كه جثّه اى ضعيف داشت قبول كرد. همين كه نزد كعبه سران را ديد، آيات را تلاوت كرد. ابوجهل چنان سيلى به او زد كه از گوش او خون جارى گشت. او گريان نزد پيامبر آمد و حضرت غمناك شد. در جنگ بدر، عبداللّه بن مسعود در ميان كشته هاى مشركان ابوجهل را در آخرين لحظات ديد و روى سينه او نشست. ابوجهل گفت مى دانى كجا نشسته اى؟! گفت «الاسلام يعلو و لا يُعلى عليه» ابوجهل گفت به پيامبر بگو: حتى در اين حال، او مبغوض ترين فرد نزد من است. حضرت فرمود: فرعونِ موسى در آخرين لحظه ايمان آورد ولى فرعونِ من حتى در آخرين لحظه ايمان نياورد. ابن مسعود سر ابوجهل را از تن جدا و موى سر او را گرفته و نزد پيامبر مى كشيد و آيه «لنسفعاً بالنّاصية» در همين دنيا عملى شد.(27)
كلمه «نادى» به مجلس عمومى يا تفريح گفته مى شود.
«زبانية» جمع «زبينة» به معناى مأمور است.
امام على عليه السلام مى فرمايد: ثمره علم بندگى خداست. آغاز اين سوره فرمان قرائت و تعليم با قلم بود و پايانش سجده و تقرّب است. يعنى علم مفيد، علمى است كه ما را به خدا برساند.
بر گرفته از پایگاه جامع قرآنی نور
و کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
۱.۱k
۲۵ اسفند ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.