بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت اول :
کجای آیه را چنین معنی کردند که هیچ کدامتان اولین بار نیست که وارد دنیا شدهاید، پس تناسخ تأیید میشود؟! دقت شود که نه تنها عدهای تفسیر و تأویل به رأی خود میکنند، بلکه عدهای نیز آیات را هرطور که بخواهند ترجمه به رأی میکنند، تا ایجاد تشکیک و انحراف بنمایند. لذا لازم است ابتدا به متن و ترجمۀ آیات اشاره شود:
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ - ما در میان شما مرگ را مقدّر ساختیم؛ و هرگز کسی بر ما پیشی نمی گیرد.(60)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ - تا گروهی را به جای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمیدانید آفرینش تازهای بخشیم.(61)
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ - شما عالم نخستین را دانستید؛ چگونه متذکّر نمی شوید که جهانی بعد از آن است.(62)(سوره واقعة 60 تا 62)
در آیۀ اول فرمود: مرگ را بر شما مقدر نموده ایم؛ قَدر، یعنی اندازه؛ یعنی اندازه هایی که در خلقت شما لحاظ شده، مرگ شما را در این دنیا حتمی کرده است؛هر چقدر که عمر کنید،بالاخره پیرمیشوید و میمیرید؛ نه خود شما و دیگران نمی توانند این مقدرات اندازهها را به گونهای تغییر دهند که مرگ از انسان دور شود و آدمی نمیرد.
پس تا اینجا نه تنها هیچ تأیید بر تناسخ نیامده است، بلکه تصریح به مرگ و انتقال از این دنیا دارد.
در آیۀ دوم فرمود: از علل مرگ، تبدیل هاست؛ لازمۀ تبدیل این است که آن چه هست برود، و چیز دیگری که نبوده بیاید و جایگزین شود. در آیات بعدی به کشت و زرع اشاره نمود. بذری که گیاه میشود، دیگر بذر نیست.
اگر هر عنصری و هر جزئی محدود و فانی آفریده شده و در حال حرکت، تغییر و تبدیل است، پس انسان نیز تا ابد در این دنیا زنده نمیماند،بلکه براساس اندازههای تعیین شده، بالاخره میمیرد و البته انسانهایی که پیش از این نبوده اند، به دنیا میآیند و جایگزین آنها در جامعه بشری پیشین میگردند؛ یعنی همین پیدایش نسلها، یکی پس از دیگری. آیا به تداوم نسلها، تناسخ می گویند؟!
در همین آیۀ دوم میفرماید: وَنُنْشِئَكُمْ. انشاء کردن در امر خلقت، یعنی به وجود آوردن. امیرالمؤمنین علیه السلام در مورد خلقت عالَم میفرمایند: أَنْشَأَ الْخَلْقَ إِنْشَاءً وَ ابْتَدَأَهُ ابْتِدَاءً - بی سابقه و بدون مواد و ابزار موجودات را پدید آورد و آفرینش را آغاز نمود.(نهج البلاغه، خطبه 1)(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت اول :
کجای آیه را چنین معنی کردند که هیچ کدامتان اولین بار نیست که وارد دنیا شدهاید، پس تناسخ تأیید میشود؟! دقت شود که نه تنها عدهای تفسیر و تأویل به رأی خود میکنند، بلکه عدهای نیز آیات را هرطور که بخواهند ترجمه به رأی میکنند، تا ایجاد تشکیک و انحراف بنمایند. لذا لازم است ابتدا به متن و ترجمۀ آیات اشاره شود:
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ - ما در میان شما مرگ را مقدّر ساختیم؛ و هرگز کسی بر ما پیشی نمی گیرد.(60)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ - تا گروهی را به جای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمیدانید آفرینش تازهای بخشیم.(61)
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ - شما عالم نخستین را دانستید؛ چگونه متذکّر نمی شوید که جهانی بعد از آن است.(62)(سوره واقعة 60 تا 62)
در آیۀ اول فرمود: مرگ را بر شما مقدر نموده ایم؛ قَدر، یعنی اندازه؛ یعنی اندازه هایی که در خلقت شما لحاظ شده، مرگ شما را در این دنیا حتمی کرده است؛هر چقدر که عمر کنید،بالاخره پیرمیشوید و میمیرید؛ نه خود شما و دیگران نمی توانند این مقدرات اندازهها را به گونهای تغییر دهند که مرگ از انسان دور شود و آدمی نمیرد.
پس تا اینجا نه تنها هیچ تأیید بر تناسخ نیامده است، بلکه تصریح به مرگ و انتقال از این دنیا دارد.
در آیۀ دوم فرمود: از علل مرگ، تبدیل هاست؛ لازمۀ تبدیل این است که آن چه هست برود، و چیز دیگری که نبوده بیاید و جایگزین شود. در آیات بعدی به کشت و زرع اشاره نمود. بذری که گیاه میشود، دیگر بذر نیست.
اگر هر عنصری و هر جزئی محدود و فانی آفریده شده و در حال حرکت، تغییر و تبدیل است، پس انسان نیز تا ابد در این دنیا زنده نمیماند،بلکه براساس اندازههای تعیین شده، بالاخره میمیرد و البته انسانهایی که پیش از این نبوده اند، به دنیا میآیند و جایگزین آنها در جامعه بشری پیشین میگردند؛ یعنی همین پیدایش نسلها، یکی پس از دیگری. آیا به تداوم نسلها، تناسخ می گویند؟!
در همین آیۀ دوم میفرماید: وَنُنْشِئَكُمْ. انشاء کردن در امر خلقت، یعنی به وجود آوردن. امیرالمؤمنین علیه السلام در مورد خلقت عالَم میفرمایند: أَنْشَأَ الْخَلْقَ إِنْشَاءً وَ ابْتَدَأَهُ ابْتِدَاءً - بی سابقه و بدون مواد و ابزار موجودات را پدید آورد و آفرینش را آغاز نمود.(نهج البلاغه، خطبه 1)(ادامه دارد...)
۶۷۹
۱۳ فروردین ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.