ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘــــﻪ ﺍﺳﺖ

ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘــــﻪ ﺍﺳﺖ
ﺳﮑﻮﺗﻢ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﻤﯿﺸــــﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ
ﺩﺭ ﭘﺲ ﻫﺰﺍﺭ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺁﺯﮔﺎﺭ ﻣــــــــــــــﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ...
ﺩﯾﮕﺮ ﻗﻠــــــــــﺒﻢ ﺑﻪ ﺷﻮﻕ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻧﻤﯽ ﺗﭙﺪ ...
ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﻭﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺎﺑﺎﻭﺭﯼ ﺍﻡ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ...
ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ؛ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻓﺎﻧــــــــــــــــــﻮﺱ
ﺷﮑﺴــــــــــــــﺘﻪ
ﺩﯾﮕﺮ ﺑــــــــــــــــــــﯽ ﺗــــﺎﺏ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﺟﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺧﯿﺮﻩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ
..
ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ ؛ ﺍﯾﻦ ﺗﻨــــــــــــﻬﺎﻫﺎﯼ ﺑﺎﺳـــــــــــﺘﺎﻧــــــــــﯽ
ﺩﯾﮕﺮ ﺷﻮﻗﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻟﻤﺲ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺩﺳﺘﺎﻧﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﻓﻘﻂ ﻣﻨﺘــــــــــــــــﻈـــــــــﺮﻡ ...
ﻣﻨﺘﻈﺮ .. ﺭﻭﺯﯼ .. ﺳﺎﻋﺘـــــــﯽ .. ﺩﻗـــــــﯿﻘﻪ ﺍﯼ ..ﺛﺎﻧــــــــــﯿﻪ
ﺍﯼ ...
ﮐﺴﯽ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﯾﺪ :
ﺁﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﭼﺸﻤــــــــــــﺎﻥ ﺷــــــــــﻤﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺟﺎ
ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﯾﺪ ؟
ﺍﻣــــــــــﺎ ﻧــــــــــﻪ ..ﻧــــــــــﻪ .. ﻧـــــــــــﻪ ..
ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ..
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺟﻬــــــــــﺎﻥ ﺩﺭﻭﻏــــــــــــــــﯽ
ﺑﯿـــــــــﺘﺶ ﻧﯿــــــــﺴﺖ ...
ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ..
ﺗـﻠــــــــــــــﺦ ﺍﺳﺖ
ﺳﺨـــــــــــــــــﺖ ﺍﺳﺖ
ﮐﺸــــــــــــــــــــــﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺣﺘﯽ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻫﻢ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮ ..
ﻭﻟﯽ ..
ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺩﻭﺳـــــــــــــــﺖ ﺩﺍﺭﻡ . .
ﺣﺴﯽ ﻏﺮﯾﺐ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ
ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﺣﺮﯾﻢ ﻫﯿﭻ ﺩﺳﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ . . ﻗﻠﺒــــــــــــــــــﺶ
ﭘــــــــﺎﮎ ..ﻭ
ﻣﺤﺒﺘﺶ ﺑﯽ ﺩﺭﯾﻎ ﺍﺳﺖ ...
ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺩﺭ ﺁﻧﺴﻮﯼ ﺍﺑﺪﯾﺖ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺁﻏــــــــــــــﻮﺵ ﺑﻪ
ﺳـــــــــــــــﻮﯾﻢ
ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﻣﻦِ ﺗﻦ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺑﺎﺩ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺁﻏــــــــــــــﻮﺵ ﮐﺸـــــــــﺪ ...
ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ .. ﺍ ﺯ ﺍﯾــــــــــــــﻦ ﺁﺩﻣﯿــــــــــــــﺎﻥ
ﺧــــــــــــﺎﮐﯽ بهتراست
جهان سخت هست.......
جهان تلخ هست .......
من مرگ میخواهم........

عاشـــــق خدا