چه باید کرد تا فرزندان باحیایی داشته باشیم؟
چه باید کرد تا فرزندان باحیایی داشته باشیم؟
این امر از ازدواج و مرحله انعقاد نطفه آغاز می گردد. بر اساس احادیث، ازدواج پاک، یکی از عوامل باحیا شدن فرزند است. فرزندی که از راه نامشروع متولّد شود، بی حیا خواهد شد. همچنین فرزندی که نطفهاش در حال ناپاکی مادر منعقد شده باشد، بی حیا خواهد بود. گاهی نیز ممکن است شیطان در انعقاد نطفه، مشارکت کند که نتیجه آن، بی شرمی فرزند است. بنابراین، رعایت نکاتی که برای هنگام انعقاد نطفه سفارش شده، در حیای آینده فرزند، مؤثّر خواهد بود.
دوران بارداری، دوران بسیار حسّاسی است. ریشه های باحیایی و بی حیایی را در این مرحله نیز می توان پیدا کرد. رعایت حیا از جانب مادر، تأثیر زیادی بر جنین خواهد داشت. بی حیایی در گفتار و در ارتباط با نامحرم، شرکت در محافل لهو و لعب، گوش کردن به موسیقی های حرام، دیدن تصاویر و فیلم های سکس، خواندن رمان های سکس و کارهایی از این قبیل، می تواند تأثیراتی منفی بر حیای جنین داشته باشد و برعکس، رعایت حیا در گفتار و رفتار، شرکت در جلسات مذهبی، خواندن یا گوش کردن به قرآن و مناجات، ذکر خدا را بر لب داشتن، مطالعه کتاب های مذهبی و سودمند و … از اموری هستند که می تواند در حیای جنین، تأثیر مثبت داشته باشد.
از بدو تولّد باید مراقب فرزند بود.
امام سجّاد علیه السلام از هنگام به دنیا آمدن فرزند، مراقبت خود را شروع می کرد.
امام باقر علیه السلام نقل می کند که هر‌گاه هنگام ولادت فرزندی می رسید، پدرم همه زنانی را که حضورشان ضرورتی نداشت، از اتاق بیرون می کرد تا نگاه کسی به عورت او نیفتد.
امام صادق علیه السلام نیز فرموده که بهتر است همه چنین کنند.
نامگذاری نیز در حیای فرزندان، تأثیر دارد. فرزندی که نام یکی از اولیای دین را دارد، رابطه ای بین خود و او حس می کند و لذا سعی می کند خود را به آن شخص، نزدیک سازد و به نوعی، خود را در محضر او می داند. این می تواند سبب شرم وی شود و او را از انجام دادن کارهای ناروا، باز دارد. البته این امر، متوقّف بر این است که والدین، فرزند خود را به این نکات، توجّه دهند. در روایتی آمده است که روز قیامت، شخصی را می آورند که نام او محمّد است. خداوند به وی خطاب می کند: «تو که همنام حبیب من هستی، شرم نکردی که عصیان مرا مرتکب شدی و حال آنکه من، شرم دارم تو راکه همنام حبیب منی، عذاب کنم؟!» در این روایت، خبر به خوبی روشن است که اگر نامگذاری به درستی انجام شود و به فرهنگ همراه آن توجّه گردد، چه تأثیری می تواند در زنده کردن حیا داشته باشد و به همین جهت در فرهنگ اسلامی، توجّه زیادی به نامگذاری شده و نام نیک، یکی از حقوق فرزندان، دانسته شده است.
آشنا کردن کودک با روحیه معنوی، نقش مهمّی در پرورش حیا خواهد داشت. با شعر خواندن برای کودک و آشنا کردن او با نوای دلنشین قرآن و … می توان در این راه قدم برداشت.
جدا کردن محلّ خواب کودک از والدین، یکی دیگر از اقدامات مهم در این زمینه است. اطّلاع یافتن کودک از روابط جنسی والدین، عامل مهمّی در انحراف و بی حیا شدن وی دارد. در روایات آمده است فرزندی که شاهد چنین اموری باشد و یا حتّی صدای نفس والدین را در آن حال بشنود، ممکن است به فساد، کشیده شود. بنابراین، جداسازی محلّ خواب کودکان از والدین و مخفی بودن روابط جنسی آن‌ها نقش مهمّی در حفظ حیای فرزندان دارد. همچنین رعایت عفّت کلام و پرهیز از شوخیهای جنسی و به زبان آوردن امور جنسی در حضور فرزندان نیز تأثیرگذار خواهد بود
جداسازی محلّ خواب کودکان از یکدیگر نیز عامل پیشگیری از بی‌حیایی است. هنگامی که کودکان به سن تمیز و تشخیص می رسند، بهتر است محلّ خواب آنان از یکدیگر جدا باشد و در یک تشک یا تخت نخوابند.
این مسئله، اختصاص به جنس مخالف ندارد، بلکه محلّ خواب دختر از پسر و دختر از دختر و پسر از پسر باید جدا باشد. این کار، اقدامی ایمنی بخش است که حیا و عفاف آنان را حفظ میکند
حیا بر پایه حرمت و کرامت، استوار است. به همین جهت، احترام قائل شدن برای فرزندان و حفظ حرمت آنان و کریم النفس بار آوردن آنان، از اقدامات اساسی در پرورش حیاست. باید به فرزندان، شخصیت داد و از تحقیر آنان و توهین به آنان، پرهیز کرد، خطا‌ها و لغزش های آنان را به رُخ نکشید و از سرزنش بیش از اندازه آنان پرهیز نمود. اگر فرزند از رفتار بد خود، پشیمان و شرمنده شد، باید وی را بخشید و رفتارش را به فراموشی سپرد. حتی بهتر است برای رفتارهای ناشایست وی، عذرتراشی کرد و نسبت به اشتباه های او تغافل خود را به غفلت زدن) نمود. ممکن است برخی والدین به محض اینکه خطایی از فرزند خود مشاهده می کنند، کنترل خود را از دست بدهند و به شدت با وی برخورد کرده، آبروی وی را ببرند. این کار سبب می شود که وی بیشتر در دامن
این امر از ازدواج و مرحله انعقاد نطفه آغاز می گردد. بر اساس احادیث، ازدواج پاک، یکی از عوامل باحیا شدن فرزند است. فرزندی که از راه نامشروع متولّد شود، بی حیا خواهد شد. همچنین فرزندی که نطفهاش در حال ناپاکی مادر منعقد شده باشد، بی حیا خواهد بود. گاهی نیز ممکن است شیطان در انعقاد نطفه، مشارکت کند که نتیجه آن، بی شرمی فرزند است. بنابراین، رعایت نکاتی که برای هنگام انعقاد نطفه سفارش شده، در حیای آینده فرزند، مؤثّر خواهد بود.
دوران بارداری، دوران بسیار حسّاسی است. ریشه های باحیایی و بی حیایی را در این مرحله نیز می توان پیدا کرد. رعایت حیا از جانب مادر، تأثیر زیادی بر جنین خواهد داشت. بی حیایی در گفتار و در ارتباط با نامحرم، شرکت در محافل لهو و لعب، گوش کردن به موسیقی های حرام، دیدن تصاویر و فیلم های سکس، خواندن رمان های سکس و کارهایی از این قبیل، می تواند تأثیراتی منفی بر حیای جنین داشته باشد و برعکس، رعایت حیا در گفتار و رفتار، شرکت در جلسات مذهبی، خواندن یا گوش کردن به قرآن و مناجات، ذکر خدا را بر لب داشتن، مطالعه کتاب های مذهبی و سودمند و … از اموری هستند که می تواند در حیای جنین، تأثیر مثبت داشته باشد.
از بدو تولّد باید مراقب فرزند بود.
امام سجّاد علیه السلام از هنگام به دنیا آمدن فرزند، مراقبت خود را شروع می کرد.
امام باقر علیه السلام نقل می کند که هر‌گاه هنگام ولادت فرزندی می رسید، پدرم همه زنانی را که حضورشان ضرورتی نداشت، از اتاق بیرون می کرد تا نگاه کسی به عورت او نیفتد.
امام صادق علیه السلام نیز فرموده که بهتر است همه چنین کنند.
نامگذاری نیز در حیای فرزندان، تأثیر دارد. فرزندی که نام یکی از اولیای دین را دارد، رابطه ای بین خود و او حس می کند و لذا سعی می کند خود را به آن شخص، نزدیک سازد و به نوعی، خود را در محضر او می داند. این می تواند سبب شرم وی شود و او را از انجام دادن کارهای ناروا، باز دارد. البته این امر، متوقّف بر این است که والدین، فرزند خود را به این نکات، توجّه دهند. در روایتی آمده است که روز قیامت، شخصی را می آورند که نام او محمّد است. خداوند به وی خطاب می کند: «تو که همنام حبیب من هستی، شرم نکردی که عصیان مرا مرتکب شدی و حال آنکه من، شرم دارم تو راکه همنام حبیب منی، عذاب کنم؟!» در این روایت، خبر به خوبی روشن است که اگر نامگذاری به درستی انجام شود و به فرهنگ همراه آن توجّه گردد، چه تأثیری می تواند در زنده کردن حیا داشته باشد و به همین جهت در فرهنگ اسلامی، توجّه زیادی به نامگذاری شده و نام نیک، یکی از حقوق فرزندان، دانسته شده است.
آشنا کردن کودک با روحیه معنوی، نقش مهمّی در پرورش حیا خواهد داشت. با شعر خواندن برای کودک و آشنا کردن او با نوای دلنشین قرآن و … می توان در این راه قدم برداشت.
جدا کردن محلّ خواب کودک از والدین، یکی دیگر از اقدامات مهم در این زمینه است. اطّلاع یافتن کودک از روابط جنسی والدین، عامل مهمّی در انحراف و بی حیا شدن وی دارد. در روایات آمده است فرزندی که شاهد چنین اموری باشد و یا حتّی صدای نفس والدین را در آن حال بشنود، ممکن است به فساد، کشیده شود. بنابراین، جداسازی محلّ خواب کودکان از والدین و مخفی بودن روابط جنسی آن‌ها نقش مهمّی در حفظ حیای فرزندان دارد. همچنین رعایت عفّت کلام و پرهیز از شوخیهای جنسی و به زبان آوردن امور جنسی در حضور فرزندان نیز تأثیرگذار خواهد بود
جداسازی محلّ خواب کودکان از یکدیگر نیز عامل پیشگیری از بی‌حیایی است. هنگامی که کودکان به سن تمیز و تشخیص می رسند، بهتر است محلّ خواب آنان از یکدیگر جدا باشد و در یک تشک یا تخت نخوابند.
این مسئله، اختصاص به جنس مخالف ندارد، بلکه محلّ خواب دختر از پسر و دختر از دختر و پسر از پسر باید جدا باشد. این کار، اقدامی ایمنی بخش است که حیا و عفاف آنان را حفظ میکند
حیا بر پایه حرمت و کرامت، استوار است. به همین جهت، احترام قائل شدن برای فرزندان و حفظ حرمت آنان و کریم النفس بار آوردن آنان، از اقدامات اساسی در پرورش حیاست. باید به فرزندان، شخصیت داد و از تحقیر آنان و توهین به آنان، پرهیز کرد، خطا‌ها و لغزش های آنان را به رُخ نکشید و از سرزنش بیش از اندازه آنان پرهیز نمود. اگر فرزند از رفتار بد خود، پشیمان و شرمنده شد، باید وی را بخشید و رفتارش را به فراموشی سپرد. حتی بهتر است برای رفتارهای ناشایست وی، عذرتراشی کرد و نسبت به اشتباه های او تغافل خود را به غفلت زدن) نمود. ممکن است برخی والدین به محض اینکه خطایی از فرزند خود مشاهده می کنند، کنترل خود را از دست بدهند و به شدت با وی برخورد کرده، آبروی وی را ببرند. این کار سبب می شود که وی بیشتر در دامن
۳.۴k
۱۸ تیر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.