هر قطاری در جهان از شوق،سوتش ممتد است

هر قطاری در جهان از شوق،سوتش ممتد است
آرزویش بودن در خط تهران-مشهد است
از سپیدی و سیاهی کبوترهای تو
می شود فهمید لطفت شامل خوب و بد است
خسته ام از شهر بی مهری که جان آدمی
هر کجا وا می گذارم خانه درد است
یک نگاهی کن که از آهو پریشان تر منم
یک نفر در اوج بی تابی به پابوس آمده ست
هر که غافل باشد از رحمت،نمی داند درست
معجزات پنجره فولاد تو صد در صد است
10/5/1394