دزفول وشیراز:
دزفول وشیراز:
مگو حافظ که شیراز بِی مثالَه اً ری چه منطقِی گفتی ایانَه
کجانَه چا تو گـَشتی غیرِ شیراز تو خو جایی نبیدی غیرِ شیراز
مُو خوندُم حالـِتَه تا یزد رفتی دوسِی روزی نبیدی و بِگـَشتی
ایسون توُصیف کُنُم اوصاف شهرُم مُو شهروندی اَ دِسبیلِ قشنگـُم
تو رکناباد مِینِ شهر داشتیش هزاران بار مِی شعرت اُووردیش
ز رودخونه ی دِز اگر کُنُم یاد همه نَهرا بهشت اُفتـِن تونَه یاد
که رودی خوشکل و پاک و زلالَه قیاسش پِی او رکناباد محالَه
اُمون کل نوکـَرِ آااشاهچراغِیم بِرارِش سُوزقـَبانَه هدیَه دارِیم
شُمون اَر شهرتون کـُل پیر مُرادَه ای شهرم دَس کـَمِی اَزتون نَدارَه
کُتِی بیُو نِشین مِی پیرِ حِزقیل که تو فَهمی چه دارَه شهرِ دِسبیل
اگر سَر اُوسیُووا تو نِشینی کُتِی پایِ صدایِ اُو نِشینی
تو شیراز بووَ ِلی ماشین نِشینی که اُیی زیر پُلمون شُو نِشینی
علی کَلـَّه دووَه وا تارِ خانی اَ وَر کوپیتَه تا کانال ماهی
تییـَت تا بور کـُنَه لِف بَتِ اُووی مِینِ رودخونه کُل بچه سَر اُووی
مُو شیرازَ دیدُم حافظ عزیزُم وَر دروازَه قرآن جا گـُزیدُم
اَ وَر باغِ ارم تا وَر مَزارِت نَبید اُووی خُوَریـِم ارواحِ خاکِت
دو سِی تا ساختُمونِ شاقـِنیدَه وو مُشتِی استخونِ پارَه پینَه
که یادگاری اَ زَمون قَدیمَه که اصلش مال شاهِ شوش نِشینَه
عَلَم کُوردییَه وَندی بوقُ کـَرنا که نِه مِثلِش مِین تموم دنیا
بیُو آدرس دُهام پُلـِی قدیمی وسط شهری که تو مثلش نَبینی
هَنی کارِ کُنَه خُوشُو سُتوناش ایانَه قِدمَتِه ای شهرِ روناش
مَگو پـِی مُو اُمون نارنج صُحابِیم هَوامون سَردَ شُو وا زیر لُحافِیم
ای دسبیل پایتختِ پرتقا لَه هَمی باغاش پُرِ مرکباتَه
زِمِسّونا شُمون زیرِ لُحافِی اُمون ری بونَه خُفتِیم پِی مَلافِی
خلاصَه مِی زَمونی که تو بیدی نبیدمَ تا ای شعرانَه تو بینی
مُو کُوردُم پـِی تو شوخی نازنینُم الان وِرسُم سییِت وَحشانَه دینُوم
شاعر : مهدی شکری باغبان
تنظیم این پست از مهرانه بانو
گذاشتن پست از زهرابانو
مگو حافظ که شیراز بِی مثالَه اً ری چه منطقِی گفتی ایانَه
کجانَه چا تو گـَشتی غیرِ شیراز تو خو جایی نبیدی غیرِ شیراز
مُو خوندُم حالـِتَه تا یزد رفتی دوسِی روزی نبیدی و بِگـَشتی
ایسون توُصیف کُنُم اوصاف شهرُم مُو شهروندی اَ دِسبیلِ قشنگـُم
تو رکناباد مِینِ شهر داشتیش هزاران بار مِی شعرت اُووردیش
ز رودخونه ی دِز اگر کُنُم یاد همه نَهرا بهشت اُفتـِن تونَه یاد
که رودی خوشکل و پاک و زلالَه قیاسش پِی او رکناباد محالَه
اُمون کل نوکـَرِ آااشاهچراغِیم بِرارِش سُوزقـَبانَه هدیَه دارِیم
شُمون اَر شهرتون کـُل پیر مُرادَه ای شهرم دَس کـَمِی اَزتون نَدارَه
کُتِی بیُو نِشین مِی پیرِ حِزقیل که تو فَهمی چه دارَه شهرِ دِسبیل
اگر سَر اُوسیُووا تو نِشینی کُتِی پایِ صدایِ اُو نِشینی
تو شیراز بووَ ِلی ماشین نِشینی که اُیی زیر پُلمون شُو نِشینی
علی کَلـَّه دووَه وا تارِ خانی اَ وَر کوپیتَه تا کانال ماهی
تییـَت تا بور کـُنَه لِف بَتِ اُووی مِینِ رودخونه کُل بچه سَر اُووی
مُو شیرازَ دیدُم حافظ عزیزُم وَر دروازَه قرآن جا گـُزیدُم
اَ وَر باغِ ارم تا وَر مَزارِت نَبید اُووی خُوَریـِم ارواحِ خاکِت
دو سِی تا ساختُمونِ شاقـِنیدَه وو مُشتِی استخونِ پارَه پینَه
که یادگاری اَ زَمون قَدیمَه که اصلش مال شاهِ شوش نِشینَه
عَلَم کُوردییَه وَندی بوقُ کـَرنا که نِه مِثلِش مِین تموم دنیا
بیُو آدرس دُهام پُلـِی قدیمی وسط شهری که تو مثلش نَبینی
هَنی کارِ کُنَه خُوشُو سُتوناش ایانَه قِدمَتِه ای شهرِ روناش
مَگو پـِی مُو اُمون نارنج صُحابِیم هَوامون سَردَ شُو وا زیر لُحافِیم
ای دسبیل پایتختِ پرتقا لَه هَمی باغاش پُرِ مرکباتَه
زِمِسّونا شُمون زیرِ لُحافِی اُمون ری بونَه خُفتِیم پِی مَلافِی
خلاصَه مِی زَمونی که تو بیدی نبیدمَ تا ای شعرانَه تو بینی
مُو کُوردُم پـِی تو شوخی نازنینُم الان وِرسُم سییِت وَحشانَه دینُوم
شاعر : مهدی شکری باغبان
تنظیم این پست از مهرانه بانو
گذاشتن پست از زهرابانو
۶۳۳
۰۸ مهر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱۹)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.