:::کاش می شد بنویسم که حلالم بکنید:::

:::کاش می‌شد بنویسم که حلالم بکنید:::
:::ننویسم رفقا فکر به حالم بکنید:::

:::کاش آن روز که روزی مرا می دادند:::
:::بیشتر تذکره ی کرببلا می دادند:::

:::همه رفتند و من از هجر تو هق هق کردم:::
:::بخدا حضرت ارباب زغم دق کردم:::

:::کاش همراه تمام رفقا می رفتم:::
:::پابرهنه ز نجف کرببلا می رفتم:::

:::خستگی در وسط راه چه لذت دارد:::
:::زائرت در نظر فاطمه عزت دارد:::

:::عاشق آن است که اسپند در آتش باشد:::
:::هربلایی رسد از یار دچارش باشد:::

:::جز غم عشق مگر غصه ی دیگر داریم:::
:::قسمت این است که چون کوزه ترک برداریم:::

:::در ازل با نفس عشق که بیدار شدیم:::
:::ما به بین الحرمین تو گرفتار شدیم:::

:::داغ داریم، نپرسید چرا تب داریم:::
:::از ازل در دلمان روضه ی زینب داریم:::