ما سال ها آدم های صبوری بودیم ،

ما سال‌ها آدم‌های صبوری بودیم ،
اونقدر صبور که هزار بار حرف شنیدیم
و هیچی نگفتیم! هزار بار قلبمون مچاله شد
ولی لبخند چسبوندیم به صورتمون ...
ما تا کنج گلوهامون ، حرف بودیم ...
تا زیر پلک‌هامون ، بغض بودیم ...
ولی به روی خودمون نیاوردیم!
ما حرمت نگه داشتیم و شما
حق به جانب‌تر شدین!
برای دخالت کردن ،
برای طعنه زدن ،
برای دل شکستن ،
اما حالا بزرگ‌تر شدیم ،
خسته‌تر و بی‌حوصله‌تر!
با شوقی بی‌نهایت برای کنار گذاشتن شما