پُریم،

پُریم،
از سوال‌هایی که یک نفر
جوابی براشون نداشت و بی جوابمون گذاشت،
از رفتن‌هایی که هر چه کردیم
به هر دری زدیم
نشد که فراموششون کنیم،
از آن‌هایی که آمدند،
ماندند،
و سالها طول کشید تا بفهمند
آدمِ قصه‌شان نبودیم؛
پریم
از شب‌هایی که برای صبح شدنشان جان کندیم،
از کوچه و خیابان‌هایی که طاقتِ
دیدنشان را سالهاست نداریم،
ما پر از ترسیم.
.