به راستی و درستی،اشاره هایت، بشارت به رهایی است؛ از خاکدان تیره جهل که بسیار قربانی گرفته است!
فرموده ای: «دو عده اند که کمرم را شکسته اند: عالم بدعمل (عالم متهتِّک) و نادانِ عابد (جاهل متنسِّک)
اماما! شمع هدایت خویش را به ضیافت اصحاب عقل برده ای تا قفل های بسته بر ذهن ها و ضمیرها را بشکنی، تا فرا بخوانی به اندیشیدن، تا بگویی که پیامبران آمده اند دفینه های عقل را از زیر آوار تعصب ها و تحجرها بیرون بشکند؛ تا بگویی که انسان ها، معادن اند؛ درست مثل معادن طلا و نقره.
گواهی می دهم به حقیقت،شما کشتی بان کشتی خرد، در توفان های هراس انگیز جهل و ستم بوده اید و الگوی انسان زیستن را از مرام شما می توان آموخت و نام شما یادمان همه خوبی هاست.
امام جعفر صادق علیه السلام در اوایل نیمه دوم ربیع الاول سال 83 به دنیا آمد و در سال 148 هجری در 65 سالگی چشم از جهان فروبست.
ایشان نزدیک به پنجاه سال از عمر پربرکتش را در دوره امویان و نزدیک به پانزده سال را در عهد عباسیان گذراند. در آن دوره، آشوب ها و ستم های بنی امیه و دورویی های بنی عباس را از نزدیک لمس کرد
در این دوران دشوار، فروغ امید را در دل های مسلمانان تابانید و نور ایمان را در قلب ها زنده نگاه داشت و همراه با شاگردان و اصحاب خویش، راه پیامبر و اهل بیت علیهم السلام را ادامه داد.
امام صادق علیه السلام در اوضاع پر فتنه آن روزگار، بیش از هر چیز، مصلحت دید چراغ علم و معرفت را برافروزد و به ترویج سنت پیامبر بپردازد.
ای نهایت ایمان و عشق و علم و عالمِ تقوا!
ای افتخار کوثر و یاسین و فجر و طاها!
دین از توانِ علم تو محکم، مذهب. به نام پاک شما زیبا!
اماما!یا صادق آل محمد صلی الله علیه و آله وسلم ! چگونه مویه نکنم؟! در سوگ مولایی که عظمت نامش، آسمان را به تواضع وامی دارد! چگونه به این اشک های ناقابل بسنده کنم، که وسعت مصیبتت، فراتر از ادراک خاکیِ ما ناسوتیان است!
اماما! به روزهایی می اندیشم؛ که مردمان در حق تو کوتاهی کردند! تا جایی که نااهلانِ حکومت «عباسی» حریم حرمتت را شکستند!
اماما! شرمنده! افرادی که آن روز، قدر تو را نفهمیدند و شرمنده؛ امروز، افرادی که از حسادت، توان دیدنِ این همه شکوهِ تربتت را ندارند و شرمنده که در دوران ما پسرت حضرت مهدی عج الله در بین مدعیان دروغین دینداری و مهدویت، غریب تر از خود شما هست!
اماما! قسم به بقیع! قسم به فجر! قسم به اولین سپیده عدالت، که معجزه مهدوی علیه السلام ان شاءالله به زودی به وقوع خواهد پیوست و آستان کبریایی تو برای همیشه؛ در آغوش آرزومندان خواهد بود!
_ما را مدد نما، که از پا افتاده ایم
آقا! به حق تربت پنهان مادرت علیه االسلام !
اماما! شمع هدایت خویش را به ضیافت اصحاب عقل برده ای تا قفل های بسته بر ذهن ها و ضمیرها را بشکنی، تا فرا بخوانی به اندیشیدن، تا بگویی که پیامبران آمده اند دفینه های عقل را از زیر آوار تعصب ها و تحجرها بیرون بشکند؛ تا بگویی که انسان ها، معادن اند؛ درست مثل معادن طلا و نقره.
گواهی می دهم به حقیقت،شما کشتی بان کشتی خرد، در توفان های هراس انگیز جهل و ستم بوده اید و الگوی انسان زیستن را از مرام شما می توان آموخت و نام شما یادمان همه خوبی هاست.
امام جعفر صادق علیه السلام در اوایل نیمه دوم ربیع الاول سال 83 به دنیا آمد و در سال 148 هجری در 65 سالگی چشم از جهان فروبست.
ایشان نزدیک به پنجاه سال از عمر پربرکتش را در دوره امویان و نزدیک به پانزده سال را در عهد عباسیان گذراند. در آن دوره، آشوب ها و ستم های بنی امیه و دورویی های بنی عباس را از نزدیک لمس کرد
در این دوران دشوار، فروغ امید را در دل های مسلمانان تابانید و نور ایمان را در قلب ها زنده نگاه داشت و همراه با شاگردان و اصحاب خویش، راه پیامبر و اهل بیت علیهم السلام را ادامه داد.
امام صادق علیه السلام در اوضاع پر فتنه آن روزگار، بیش از هر چیز، مصلحت دید چراغ علم و معرفت را برافروزد و به ترویج سنت پیامبر بپردازد.
ای نهایت ایمان و عشق و علم و عالمِ تقوا!
ای افتخار کوثر و یاسین و فجر و طاها!
دین از توانِ علم تو محکم، مذهب. به نام پاک شما زیبا!
اماما!یا صادق آل محمد صلی الله علیه و آله وسلم ! چگونه مویه نکنم؟! در سوگ مولایی که عظمت نامش، آسمان را به تواضع وامی دارد! چگونه به این اشک های ناقابل بسنده کنم، که وسعت مصیبتت، فراتر از ادراک خاکیِ ما ناسوتیان است!
اماما! به روزهایی می اندیشم؛ که مردمان در حق تو کوتاهی کردند! تا جایی که نااهلانِ حکومت «عباسی» حریم حرمتت را شکستند!
اماما! شرمنده! افرادی که آن روز، قدر تو را نفهمیدند و شرمنده؛ امروز، افرادی که از حسادت، توان دیدنِ این همه شکوهِ تربتت را ندارند و شرمنده که در دوران ما پسرت حضرت مهدی عج الله در بین مدعیان دروغین دینداری و مهدویت، غریب تر از خود شما هست!
اماما! قسم به بقیع! قسم به فجر! قسم به اولین سپیده عدالت، که معجزه مهدوی علیه السلام ان شاءالله به زودی به وقوع خواهد پیوست و آستان کبریایی تو برای همیشه؛ در آغوش آرزومندان خواهد بود!
_ما را مدد نما، که از پا افتاده ایم
آقا! به حق تربت پنهان مادرت علیه االسلام !
۴.۱k
۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.