ای عقلِ عصیانگر که دور از غصه خفتی

ای عقلِ عصیانگر که دور از غصه خفتی
شاید که بهتر بود با دل درنیُفتی
ای کاش جای تهمت و پند و نصیحت
یک لحظه هم حرف حقیقت می شنُفتی
وقتی به خاک افتادم از روی صداقت
خوشحال در ایام گل چون گل شکُفتی
کردی جدا دستِ مرا از گردنِ دوست
اما دلیلش را به من هرگز نگفتی
روزی سبک تر می شود سنگینیِ صبر
روزی هویدا می شود آنچه نهفتی
این را بدان هر چیزی از باریکیِ خود
آخر گسسته می شود، ظلم از کُلفتی...🦋💟

#عاشقانه
#خاصترینم◦•●◉✿