دلم روشن است به اجابت شدن الساعه دعاهایمان

گاهی باید بود و عاشقانه ادامه داد ،گاهی باید خورشید را شدیدآ باور کرد حتی اگر طلوعش فقط بخاطر ما باشد

گاهی باید عشق را آن چنان باور داشت که اگر هیشکه هم عاشق نبود ما با همه ی قلب مان بتوانیم الفبای عشق را به اهل زمین و قلب های رو به سردی شان صادر کنیم!

گاهی باید ماه را حتی در نیمه شب هایی که نیست شدیدآ باور داشت که در نقطه ای درست مقابل این جا که نیست در حال طلوعی دوباره است و فقط قلب هایی که یقین به بودنش دارند منتظر دوباره برگشتن ش می مانند!

و گاهی مثل همین لحظه که بنده با ناشناسی ام هستم مرا باور کن و اجازه بده مانند گذشته ها بنویسم و تو خوب بخوانی!

هر چند نیستم این حوالی اما ،قلم هنوز جرات نوشتن های عاشقانه را دارد و هنوز قلب م با تپش هایی به نام امام مهدی برای ادامه ی حیاتی شبیه آل محمد می تپد.

پس تا هستم قلم را فقط برای تصویر گری های عاشقانه به دست دلم می سپارم و تا عشق ظهور امام مهدی در قلبم زنده هست نه نا امید می شوم و نه دلسرد و افسرده ...

و شما نیز قلمت را تا صاحبی به نام مهدی داری برای آرامش و عشق و امید به دست دلت بسپار تا اهل زمین بدانند ما عاشقان ظهور امام مهدی هرگز دل به دلسردی های زمین در غیبت نخواهیم داد و هرگز تسلیم سردی گور های مجازی نمی شویم که مسیر ما به سمت ظهور از کرب و بلایی می گذرد که مسافرانش سر دادند اما زیر بار سردی و سستیِ بی عشقی نرفتند

که عشق و امید و توکل به حقیقتِ خلقت مان بهانه ای زیباست برای ادامه ی مسیرمان و عشق همان ابتدای عاشوراست در هزار سال قبل و ما ادامه دهندگان راه حسین ایم که حسین زمان ما؛ صاحب الزمان ما زنده و در عصر ما حاضر است و جز با همت والا و انسان شدن به آن نمی رسیم

برای قلب شما و اهل زمین با تمام وجودم "علم و معرفت" به صاحب الزمان را آرزو می کنم

_یــــا ربـــّـــــ الزینـــــب بحــق الزینـب اشــــف صدرالزینــب بظهور الحجــــة