Feb 25, 22
اول مستند رو ببینین. با دقت و صدا. بقیه کلیپ تو پست بعدی.
حرف خونه نشینی بچه ها و آموزش مجازی که شروع شد، پیام های مختلفی پخش میشد که انگار طبق معمول، بیشتر یکی ازین دو رویکرد رو داشت:
یه سری پیامها نگران بچه های بدون موبایل و تبلت بودن و میگفتن اگه بجز این"مملکت" هرجای دنیا بود احتمالا همه یکیشو داشتن. و یه دسته دیگه پیام هم بود که باز توش نگرانی واسه بچه های بدون موبایل و تبلت بود ولی با رویکرد "در ایران هم ما میتوانیم" و تلاش واسه تهیه هر چی سریعتر این امکانات برای همه بچه ها.
اما این وسط انگار، جای یه نگرانی خالی بود: نگرانی برای بچه هایی که موبایل یا تبلت داشتن!
اونچه تو این کلیپ دیدین، تلاش یه تیم حرفه ای تو آمریکا بود برای بررسی یکی از خطرات بزرگ برای بچه ها تو فضای مجازی. ولی آخرش اعتراف به یه حقیقت داره: اینکه از همه این تلاشها، بدون حضور موثر مادر و پدرها تو زندگی بچه ها، کار خاصی برنمیاد. کدوم مادر و پدرها؟ همون هایی که با تعطیل شدن مدارس و کمرنگ شدن روابط با دوست و فامیل، قراره برای بچه هاشون هم نان آور باشن، هم کمک معلم، هم همبازی! و این وسط باید سواد رسانه ای و وقت کافی هم واسه نظارت به فعالیت مجازی بچه ها داشته باشن!
و تازه متاسفانه تماس افراد بیمار با بچه ها، تنها خطر حضور بچه ها تو فضای مجازی نیست. تو دنیایی زندگی میکنیم که بخاطر آزادی سرمایه داران برای ساخت انواع محتوای فاسد پولساز، مرتب داره به افراد بیمار جوامع اضافه میشه و از امنیت آسیب پذیرترین اقشار جامعه کم. مثل فلان صفحه فیلم های جنسی به ارزش 1.5میلیارد دلار، که میگه روزی 120 میلیون نفر بازدید کننده داره؛
چاره چیه؟ مثلا آموزش والدین و اطمینان دادن به بچه ها که همیشه میتونن از پدرومادر کمک و مشورت بخوان. و البته برخلاف چیزی که در آخر گفته میشه، خجالت و نگرانی از سرزنش شدن هم میتونه کمک موثری تو جلوگیری از خطای کودک باشه. تا موقعی که بچه ها بدونن که هر خطایی هم کرده باشن مادر و پدر محرم اونها هستن.
حالا آیا با درنظر گرفتن این مسایل، دادن سریعترین دسترسی مجازی ممکن به بچه ها، بهترین کار بوده؟ آیا میشد تا آموزش والدین، ورود بچه ها رو به دنیای موبایل و تبلت به تاخیر انداخت؟ شاید...
چیزی که مشخصه اینه که وقتی همه نگرانی ما "جا نموندن" از دنیا باشه و یکی از دو رویکرد بالا رو داشته باشیم، فرصت کافی برای بررسی همه طرفه یه مساله نخواهیم داشت. و اون وقت مجبور میشیم بجای پیشگیری، مثل تیم تو این فیلم مرتب مدیریت بحران کنیم...
خدا حفظ کنه بزرگترین سرمایه های این مملکت، بچه های ایران رو...
حرف خونه نشینی بچه ها و آموزش مجازی که شروع شد، پیام های مختلفی پخش میشد که انگار طبق معمول، بیشتر یکی ازین دو رویکرد رو داشت:
یه سری پیامها نگران بچه های بدون موبایل و تبلت بودن و میگفتن اگه بجز این"مملکت" هرجای دنیا بود احتمالا همه یکیشو داشتن. و یه دسته دیگه پیام هم بود که باز توش نگرانی واسه بچه های بدون موبایل و تبلت بود ولی با رویکرد "در ایران هم ما میتوانیم" و تلاش واسه تهیه هر چی سریعتر این امکانات برای همه بچه ها.
اما این وسط انگار، جای یه نگرانی خالی بود: نگرانی برای بچه هایی که موبایل یا تبلت داشتن!
اونچه تو این کلیپ دیدین، تلاش یه تیم حرفه ای تو آمریکا بود برای بررسی یکی از خطرات بزرگ برای بچه ها تو فضای مجازی. ولی آخرش اعتراف به یه حقیقت داره: اینکه از همه این تلاشها، بدون حضور موثر مادر و پدرها تو زندگی بچه ها، کار خاصی برنمیاد. کدوم مادر و پدرها؟ همون هایی که با تعطیل شدن مدارس و کمرنگ شدن روابط با دوست و فامیل، قراره برای بچه هاشون هم نان آور باشن، هم کمک معلم، هم همبازی! و این وسط باید سواد رسانه ای و وقت کافی هم واسه نظارت به فعالیت مجازی بچه ها داشته باشن!
و تازه متاسفانه تماس افراد بیمار با بچه ها، تنها خطر حضور بچه ها تو فضای مجازی نیست. تو دنیایی زندگی میکنیم که بخاطر آزادی سرمایه داران برای ساخت انواع محتوای فاسد پولساز، مرتب داره به افراد بیمار جوامع اضافه میشه و از امنیت آسیب پذیرترین اقشار جامعه کم. مثل فلان صفحه فیلم های جنسی به ارزش 1.5میلیارد دلار، که میگه روزی 120 میلیون نفر بازدید کننده داره؛
چاره چیه؟ مثلا آموزش والدین و اطمینان دادن به بچه ها که همیشه میتونن از پدرومادر کمک و مشورت بخوان. و البته برخلاف چیزی که در آخر گفته میشه، خجالت و نگرانی از سرزنش شدن هم میتونه کمک موثری تو جلوگیری از خطای کودک باشه. تا موقعی که بچه ها بدونن که هر خطایی هم کرده باشن مادر و پدر محرم اونها هستن.
حالا آیا با درنظر گرفتن این مسایل، دادن سریعترین دسترسی مجازی ممکن به بچه ها، بهترین کار بوده؟ آیا میشد تا آموزش والدین، ورود بچه ها رو به دنیای موبایل و تبلت به تاخیر انداخت؟ شاید...
چیزی که مشخصه اینه که وقتی همه نگرانی ما "جا نموندن" از دنیا باشه و یکی از دو رویکرد بالا رو داشته باشیم، فرصت کافی برای بررسی همه طرفه یه مساله نخواهیم داشت. و اون وقت مجبور میشیم بجای پیشگیری، مثل تیم تو این فیلم مرتب مدیریت بحران کنیم...
خدا حفظ کنه بزرگترین سرمایه های این مملکت، بچه های ایران رو...
۷۰.۳k
۲۸ آبان ۱۴۰۱
دیدگاه ها (۹)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.