همیشه آخرِ قصه یکی راهی شده رفته

همیشه آخرِ قصه یکی راهی شده رفته
یکی مبهوته و یادِ روزای رفته می افته
نه اونکه میره میخواد و نه اینکه مونده میخنده
شاید اینجوری قسمت بود چی میشه بی تو آینده؟
چی میشه بی تو روزایی که هر لحظش یه دنیا بود
نمیشه بی تو خندید و نمیشه فکرِ فردا بود
*همه این روزها با تو حریفِ ساده ای بودن*
*واسه اون لحظه ی رفتن واسه احساسِ جا موندن*
تمومِ لحظه هام آهِ خیالِ با تو بودن شد
چه روزایی که پژمرد و چه رویایی که پرپر شد
یه عمره با خودم تنهام ولی سخت میشه عادت کرد
نمیشه رفته باشی تو نمیشه اینو باور کرد
خیابونای تاریک و یه از خود بیخودِ شبگرد
یه مشت رویای تو خالی همه دلتنگتن برگرد