زندگی پر از منجلابه،همیشه مثل یه تله بوده ک انگار یکی از

زندگی پر از منجلابه،همیشه مثل یه تله بوده ک انگار یکی از روی پست فطرتی برامون گذاشته
سخته
از دست دادن مادر سخته
از دست دادن بچه ی دو ساله سخته
گرسنه خوابیدن سخته
تلاش کردن و نرسیدن سخته
عشقای شکست خورده ی لعنتی سختن
و...
اما چشمامونو باز کنیم
اونی که مارو آفریده،خودشون میگن من از رگ گردن ب شما نزدیک ترم،میگن عاشقتم،میگن تو مشکلات باهاتم

مرگ..اولین راه حلیه ک تو مشکلات خیلی بزرگ و غیر قابل حلمون میاد و در گوشمون نجوا میکنه
اما من و تو میدونیم ک اگه مثل ی بچه ی سرکش و تخس هرچقدرم باهاشون بدی کرده باشیم..پشتمونن،عاشقمونن
هرموقع حس کردی باید بمیری ..اینو بدون یکی هست از همه ی آدم بدا و همه ی شکستگی های قلبت(همشون)بزرگتره
و با این همه بزرگی..دوستت داره،پیشته
پس شرم کن،خجالت بکش از جا زدن و ب زندگی برگرد
تلاش کن، تلاش کن و تلاش کن
ناامید شو
خستع شو
بخواب
گریه کن
اما پا پس نکش..
اون دوستت داره،نمیخواد اینجوری بمیری