عاشقانه های شبنم

میگفت شاعر توام
شاعر موهات
شاعر چشات!
تا ابد!
حالا دیگه مویی نمونده که باهاش شعر بسازی
دستات دیگه نمیرقصه لای پیچ و تاب حریرش

خندید و گفت؛ بهار که بشه وقتی همه ی درختای خشک جوونه زدن موهاتم عین طبیعت زیبا میشه!جوونه میزنه عشق🤍

خبر نداشت آخرین زمستونه این درخته!