عاشقانه

در نیــمه شبــی به خـــواب  مـن آمــد یار
بـی کـرشمــه وُ  ادا  وُ  بـــی قیــدِ قــــرار
گفتــم چـه عجـب تـو یـادی از ما کـــردی
افتــــاده  بـه یـادت که بیــــایی دیـــــدار
گُـم کرده رهـی بوده ای در نیمـه ی شب؟
یا  یــاد کُنــی  یادگـــرت  را  ایـــن بـــــار
دیرینـــه زمانیــست کــه مـن منتـظـــــرم
یــک بـار بگـــیری خبـــر از  ایـــن دل زار
گفتـــم که  سکــوتت  شـــده  آزار دلـــــم
گــو چــه لـــذّتی  داده به  تـو ایــــن  آزار
یک لحظــه نگـاهـی به زمیـن کرد و گفت
من آمــــده ام  تـا کـه کُـنم ایــن اقـــــرار
تو در پــیِ مـن بوده ای  و من  پــیِ غیــر
تا عــاقبت ایــن  هجــر  شـده حاصل کار
کم ناله کـن ای عاشـق سـرگشته که چون
من رفتــه ام  از کُلبــه خــرابات و  دیـــار
این عشــق قُمـاریست و بازیچه دل است
تو باخته ای  آن   دلِ خــود  پای   قُمــار
گفتــم که ز من گُذشتـه این قِصــه ولـــی
خواهـــم  نکـنی قصــه ی  مـا را انکــــــار
تو آهـــوی ایــن قِصِــه شـــدی  امــــا من
صــد تیـر جفــا خوردم از آهـــوی شکــار
برخاستــم از خـواب  چو مستــانه ولـــی
نه روی شبــی بـود و نه  رُخســـار نگـــار
دیـدم سحــر است و دگــر از  او  هرگـــز
آثـــار  بجـــا نمــانـده  در کلبــــه ی  تــــار
فرخُنـــده شبــی بـود و  چنین دیــــداری
افســـوس ندارد که  چنین شب تکـــــرار
چـون دیــدن آن شمایلش دشــوار  است
گفتـــم که بِمـــاند به  قیـــامت  دیـــــدار
ای خـالــق هستـــی به رحیـمت سـوگنـــد
پیمـــان جــــدایـی ز میـــان ها   بـــــردار