زمانش که برسد خواستههایت

زمانش که برسد خواسته‌هایت،
داشته‌هایت شده‌اند
و آرزوها،
جزئی از روزمرِگی‌هایت...
زمانش که برسد
رفتنی‌ها رفته‌اند و ماندنی‌ها
عزیزترین دلخوشی‌هایت شده‌اند
و تو یاد گرفته‌ای که
با ساده‌ترین چیزها شاد باشی!
زمانش که برسد
به این درک خواهی رسید که دنیا
کوتاه‌تر از آنی است که آرامشت را
برای غصه‌های بیهوده
و رنج‌های بی‌نتیجه خراب کنی؛
می‌رسد زمانی که آینه‌ها
فقط لبخندهای تو را ببینند،
زمین، اشتیاقِ تو را به دوش بکِشد
و زمانه،
اتفاقاتِ خوب را حوالی تو بیندازد.
زمانی که غصه و اندوه‌های زودگذر،
پشتِ دیوارِ بی‌تفاوتی‌ات
ته‌نشین خواهند شد
و تو با آرامشی عمیق،
زندگی خواهی کرد...!