خود خطا كاريم و مردم را قضاوت ميكنيم

خود خطا كاريم و مردم را قضاوت ميكنيم
پاي دار هستيم و از مقتول شكايت ميكنيم

هر جفايي را كه گويي ما به دنيا ان كنيم
با چه حسي ديگران را هم هدايت ميكنيم

مال مردم ميخوريم و دم ز ايمان ميزنيم
چون به خلوت ميرويم ازخودبرائت ميكنيم

خود گنه كار يم و اهل صد ريا و اختلاس
روز روشن گرد هم دنيا رو لعنت ميكنيم

ابروي عالم و ادم به غفلت ميبريم
چون به مال خودرسيم ازان صيانت ميكنيم

ما كه خود بيمار و از درمان ان وامانده ايم
تا به هر كس ميرسيم او را طبابت ميكنيم

غافل از اينم كه ما دركار خود جا مانده ايم
پس چرا از غيره و ذالك حمايت ميكنيم

زندگي كوتاه و اين دنيا بود نا پايدار
بهر اين دنياي فاني هم جنايت ميكنبم

مانده ام در پاسخ اين گفته هاي بي جواب
از چه رو باچشم بسته خواب راحت ميكنيم