عاشقانه های شبنم

عزیزِ نداشته ام...
آمدم بگویم دلم برای خنده هایت یک دنیا تنگ شده...
برای دیدار های هول هولکی حوالی انقلاب....
برای تعصبت وقتی میگفتی"با من قهری با اعتقادت که قهر نیستی شالتو درست کن"...
کاش بی تفاوتیم را جدی نگیری...
کاش بدانی میسوزم تا ادای سردی در بیاورم...
کاش خودت را ببینی بین این نوشته های لاکردار...
کاش دلت نگیرد از تلخی هایم...کاش بفهمی این تقدیر است که جولان میدهد بین ما..
وگرنه مرا چه به تلخی با تو؟