نمیدونم از کجا شروع کنم .......

نمیدونم از کجا شروع کنم .......
از کجا بگم که این درد این خلع که تو وجودم هست رو یجوری حس بشه ولی امکان نداره.
درست مثل عصر کربلا که فقط شنیدیم راجبش ولی هیچ وقت اون درد و تلخی واقعی اونو واقعا درک نکردیم .
من واقعا واقعا حالم اصلا خوب نیست همیشه میخندم که خانوادم اذیت نشن
نفهمن که من درد دارم .
💔بی معرفت گفته بودی یه زندگی برات می‌سازم که همه حسرت بخورن این بود .....
تا اینجا بود ......
اصلا نمیدونم الان کجایی؟؟؟؟؟؟
چیکار میکنی ؟؟؟؟؟؟
درست حسابی غذا میخوری ؟؟؟؟؟
حالت خوبه بده ؟؟؟؟؟
نکنه دوباره رفتی سراغ سیگار ؟؟؟؟؟؟
اصلا بهم فکر میکنی ؟؟؟؟
درسته بهم گفتی تموم شد همه چی بین ما...
گفتی تا همینجا بود ........
گفتی با من دیگه خوشحال نیستی ......
ولی لعنتی تو سینه من قلب هست .....
منم آدمممممممم .......
این حرفات بهم درد میده ......
شبایی که من با درد و گریه خوابیدم .........
شبایی که از فکر و خیال زیاد تا صبح بیدار بودم .......
شبایی که فقط گریه منو آرومم کرد ......
تو داشتی یا بهتره بگم داری واسه کی میخندی ..........
اینو بدون و واقعا بدون هیچ وقت دارم میگم هیچ وقت هیچکدوم از اینارو فراموش نمیکنم.........
میدونم و مطمئنم دوباره دوراتو میزنی و مثل همیشه برمیگردی......
ولی اینو بدون تاوان همشو پس میدی......
امروز نه ...
فردا نه ....
شاید یکسال شاید ده سال ولی تاوان تک تک شو ازت پس میگیرم ...
بشین و تماشاااااا کن ............