وخدایی که از همه ی دردهای بی اندازه ی ما بزرگتر است....

سلام رفقا صبحتون بخیر
یه واقعیتی وجود داره در مورد آدمای همیشه شنگولی که می‌بینید می‌بینیم خواستم بگم منم یکی از اونام نه اینکه بی درد باشم نه اینکه بی غم باشم نه... حداقلش اینه وقتی تو جامعه ی خودمون این همه زندگی های سخت و مشکلات مردم و میبینم اون شادی عمیق رو درونم حس نمیکنم شعارم نمیدم ولی غم خوار دیگران هستم از بچگی این ویژگی رو داشتم. ساعت ها با مردم زلزله زده گریه کردم برای بدبختیشون برای تنهاییشون. برای عزیز از دست داده ها قلبم به درد افتاده ولی اهل شوآف نیستم اهل سالی یبار عکس پیج عوض کردن نیستم بگم آهای من بیادتونم ها. نه من بیشتر اهل عمل هستم تا جایی که بتونم دستگیری میکنم تا بتونم گره از مشکل کسی باز میکنم شادی و لبخند واقعی رو مهمون صورتش میکنم. اینا منم منم نیست سند و مدرکش موجوده😁اما باید بگم وقتی سختی رو وقتی درد رو عمیقا احساس کنی یا تبدیل به یه آدم سنگدل میشی یا نه قدر زندگی و لحظه به لحظه شو بیشتر میدونی و بزرگترین خوشحالی تو میشه خوشحالی اطرافیانت. هرچقدر خسته هرچقدر پر درد تمام توانتو میذاری که پر انرژی باشی که الگوی خوبی باشی که شادی رو منتقل کنی...
#انگ بی دردی به هم نزنیم بزرگ فکر کنیم...

پ. ن: خواستم بگم اون پنگوئن منم