چنین کرم بی شرم صحرا نشین

چنین کرم بی شرم صحرا نشین
به سر داشت رویای  ایرانزمین

زمانی که لشکر به ایران رسید
خرد خانه ها را به آتش  کشید

هم اجدادمان در اسارت  گرفت
به خون نیاکان  طهارت  گرفت

وزان پس دگر عشق از یاد رفت
نکویی درین خانه  بر باد رفت

چنین بی خرد قوم صحرا نورد
به ما دین به شمشیر تحمیل کرد

چگونه شد این زندگی  پشت و رو
تفو بر تو ای دین تازی تفو

نه هریک ز ما زندگانی کند
چو تازی به ما حکمرانی کند

به هر کشور آزادی  ار  ماندنیست
به سرمایه ای  جز خرد بسته نیست

خرد جسم و روح و دل و جان تست
خرد مذهب و دین و ایمان تست

خرد هم پدر هم ترا مادر است
خرد در تو نیکوترین رهبر است

ترا فاش  رازی دهم  کم نظیر
به جان اندرون این سخن گوش گیر

وجودی به تاریخ  شد  جاودان
که اندیشه را داد چشم و زبان

نمیرم دگر تا قیامت دمی
که در جان مردم نشستم همی

فردوسی بزرگ


‌‎‎‌‎