از وقتی که رفتی من مردم، فقط نفس کشیدم،هیچوقت زندگی نکردم

از وقتی که رفتی من مردم، فقط نفس کشیدم،هیچوقت زندگی نکردم..
نشد ثانیه ای ازت دل بکنم
خیلی قلبمو شکستی بازم نشد از دلم بیرونت کنم
از وقتی تو رفتی شدم یه مرده ی زنده که فقط چشاش به راه بود که بیایی
افسوس که هیچکدوم حرفامو باور نکردی،هیچوقت باورت نشد دوست دارم،و هرکاری کردم به خاطر خودت بود. دعوا گیر دادن و هرچیز
هرچی دویدم و دویدم که همه چی درست شه بدتر و بدتر شد
ولي من هنوز دلم برای خنده های قشنگت تنگ میشه با این که خیلی وقته نیستی و ندارمت....
تو رفتی و حتی پشت سرتم نگاه نکردی..
این قلب با ذره ذره ی وجود تورو صدا زد اما بازم تو صدای التماس هایی که دل کوچیکم بهت کرد رو نشنیدی و با بی رحمی تموم گذاشتی رفتی
مثل یه بچه که به مادرش نیاز داره بهت نیاز داشتم و تو یه ذره هم برات مهم نبود،
بی رحم بودی من صبر کردم درست شی
دروغ میگفتی من صبر کردم درست شی
دلمو می‌شکستی صبر کردم درست شی
همه برات مهمتر بودن از من بازم صبر کردم شاید مهم شم برات
هیچ اهمیتی نداشت دلم بشکنه میگفتم عیب نداره
ولی این انصاف نبود که انقد دوست داشتم و مثل همین الان ثانیه به ثانیه توی ذهنم باشی و تو ولم کنی و بری...
از من که گذشت امیدوارم بتونی جواب خداروهم ندی وقتی ازت بپرسه به چه جرمی دل نازک اینو شکستی⁦🖤🥀🙂