در پی منجی واقعی باشید!

بشر امروزی را مصیبت‌ ها و دردهای کشنده‌ ای مانند فقر فاحش، سرگردانی، نفاق و جهل، بی دینی، فاصله طبقاتی، جنگ‌ های خانمان سوز، خون ریزی‌ های بی پایان، احساس پوچی، بی هویتی و سردرگمی‌ و... فرا گرفته است.

دلیل پیدایش این ها چیزی نیست جز ستم آدمیان به ولیّ خدا، یوسف زهرا (علیه‌ السّلام) که در راس همه این ستم‌ ها، فراموشی یاد او و "آماده نکردن شرایط ظهور" اوست. به امید آن که روزی بشر، کاسه گدایی به بارگاه شخصی بَرد و بر آستان فردی سر بساید که او، منجی واقعی است!

امام رضا (علیه‌السّلام) فرمود: «والله ما یکون ما تمدّون الیه اعینکم حتی تمحصوا و تمیّزوا و حتی لایبقی منکم الا الاندر فالاندر؛ 
به خدا سوگند! آن چه چشمانتان را به سویش می‌ دارید و منتظرش هستید، رخ نخواهد داد، تا این که پاک سازی و جداسازی شوید و از شما نماند مگر هرچه کمتر و کمتر». 
 نعمانی، محمد بن ابراهیم، کتاب الغیبة، ص۲۰۸.

حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) در توقیع شریف خود به شیخ مفید می‌فرماید:
اگر همه شیعیان ما _ که خداوند، آنان را در فرمان برداری یاری دهد _ بر وفای به عهد و پیمانی که با ما بسته‌ اند، با هم یک دل می‌ شدند، برکت زیارت و دیدار ما برایشان به تاخیر نمی‌ افتاد و از سعادت دیدار ما بهره مند می‌ گشتند...».
 طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج۲، ص325

نویسنده مکیال المکارم به نقل از یکی از دوستان خود می‌ گوید: شبی در رؤیا یا مکاشفه، مولایمان امام حسن مجتبی (علیه‌ السّلام) را دیدم. ایشان مطالبی فرمودند که مضمونش این بود: بر منبرها به مردم بگویید که توبه کنند و برای فرج حضرت ولی عصر (علیه‌السّلام) و تعجیل ظهور ایشان دعا کنند. این دعا کردن مانند نماز میت، واجب کفایی نیست که اگر برخی مردم انجام بدهند، از دیگران ساقط شود. بلکه همانند نمازهای پنجگانه شبانه روزی، بر همه مکلفان واجب است.
موسوی اصفهانی، سید محمدتقی، مکیال المکارم، ج۱، ص۴۳۸.

آن که به آمدن امام و تنها منجی ایمان و امید دارد، می‌ داند آمدن او بسته به آماده شدن مقدمات و فراهم آمدن انسان‌ هایی است که او را بخواهند و او را در رسیدن به اهدافش یاری کنند، همیشه می‌ کوشد ظرفیت با او بودن را در خود پدید آورد و اهداف حکومت مهدوی را عنوان و انسان‌ هایی را بپروراند که بتوانند مانند بازوانی نیرومند، حضرت مهدی (عجّل‌ الله‌ فرجه‌ الشریف) را در رسیدن به اهدافش یاری دهند. و این، همان حیات واقعی و بالندگی و سازندگی است.

یوسف مشتاق دیدار برادر خویش، بنیامین بود از این رو، خود، زمینه وصال را فراهم کرد: «فلمّا جهّزهم بجهازهم قال ائتونی باخٍ لکم من ابیکم... فان لم تاتونی به فلاکیل لکم عندی؛
یوسف/سوره۱۲، آیه۵۹- ۶۰. 
و هنگامی‌ که (یوسف) بارهای آنان را آماده ساخت، گفت: (بار دیگر که آمدید) آن برادری را که از پدر دارید، نزد من آورید... و اگر او را نزد من نیاورید، پیمانه‌ای (از غلّه) نزد من نخواهید داشت».

ای یوسف زهرا (علیه‌السّلام) !
ای یوسف زهرا! یافتن ردّی و نشانه ایی از شما رؤیای شیرین و آرزوی دیرینه ی منتظران و دردمندان شماست. شما یوسف گونه، کرم کنید و زمینه ی این حاجت قلبی را فراهم آورید.