عاشقانه قواصی

یارِ من درشعر بازهم پادشاهی میکند
         مانده در احساس من در من خدایی میکند
شعرِ من درقالبِ رخسارِ بی پروای اوست
         دور باید باشد ازچشم حسود و چشم دوست
ماهِ من مالک شده بر شعرِ و جان و هم دلم
      پس بخوانم واِن یَکّاد بعد از سجودم بر دلم
قواصی درکنار عزیزمA1213