راه رفتن را یاد گرفتیم تا دویدن را بلد شویم دویدن را یاد

راه رفتن را یاد گرفتیم تا دویدن را بلد شویم دویدن را یاد گرفتیم تا راهی برای زودتر رسیدن بیابیم دویدیم و دویدیم و دویدیم بی آنکه بدانیم سهم ما ازندگی فقط دویدن بود نه رسیدن

آدما هر چقدر هم تلاش کنن یه روزی یه جایی کم میارن بعضی چیز هارو به زور انجام میدن قصد گفتن این حرفا رو اینجا نداشتم اما جایی هم جز اینجا نداشتم
ادم وقتی کم میاره حتی حوصله حرف زدنم از دست میده مثل من شاید با نبودم و حرف نزدنم چند نفری رو‌ نگران ناراحت کردم معذرت میخوام از همشون و از کسی که یک هفته تمام بهم پیام میداد و من همه شون رو میدیدم اما جواب نمیدادم چون توان نداشتم هم معذرت میخوام:)
نمیدونم هدفم چیه اما اینو خوب متوجه شدم که این دفعه کامل جا زدم و دیگه انگیزه قبلی رو ندارم مثل یه ادم بی احساس بی روح دارم کار های روز مره قبلی رو انجام میدم و بعضی وقتا حتی از انجام دادن این کار های روز مره خسته میشم بعضی وقتا از اینکه بدونم برای چی دارم این راهو ادامه میدم خسته میشم اما مثل یه بیمار به دست و پا زدن ادامه میدم به افکار داخل ذهنم جون میدم کلی سوال میسازم چرا زندگی میکنی؟ چرا الان اینجایی؟ چرا دست و پا می‌زنی ؟ و کلی چرا های دیگه.... و بدترین قسمت اینکه به هیچ جوابی نمیرسم و اخرش به خودم میگم :


تلخ‌ترین قسمت زندگی من اون جاییه که باید به خودم بگم: چی فکر می‌کردم چی شد