فکر می کنم مهمترین چیزی که از ما ربوده شده، در تمام تاریخ

فکر می‌کنم مهمترین چیزی که از ما ربوده شده، در تمام تاریخ و مشخصا در نسل‌کشی اخیر، لبخند و شوق زندگیه.
از من بشنو و بپذیر: دزدان، چشم طمع به رویا و امیدت دارن، بی رویا و ناامید نشو. کم بیار، اما باز پاشو. ، بجنگ، قربون زخمات.

می‌دونی من چطور دوام میارم؟ می‌دونی چطور هزار بار از مرز پرنده‌شدن به چاردیواریهای موقت برگشتم؟ با یه کار ساده: در هجوم زشتی‌ها، به تماشای زیبایی پناه بردن.

با تو هستم که این روزها رنجت از صبرت بزرگتر شده. مخصوصا با تو، دخترخانوم و آقا پسر که جوونیت آتیش گرفته. خشمت رو، دردت رو، ترست رو از یاد نبر اما گاهی روی پنجه‌ی پا وایسا تا سرت از آب بیرون بزنه و دیو بشنوه فریادت رو:
من هنوز زنده‌ام.

هر روز به خودم میگم مثل مُرده توی خبرها گم نشو. زندگی کن، مرگ تنها چیز این دنیاست که می‌تونی مطمئن باشی ازت دریغ نمیشه.
همین.

#خاصترین