عاشقانه

تـو عـابــــد دانــایـــی  ،   من عـاشـــق  دیـــوانه
تـو در پــیِ معـــبودی  ،  من  در  پـــیِ جـــانـانه
تو  در  صـــدد  دلـــها   ،  من  در صـــدد دلـــــبر
تو راهـــیِ معـبد شــو  ،   من راهــیِ  میــــخانه
هر دو برویـم اکــنون  ،  در جایـی و  بنشـــینیم
تو بـر ســر آن منــــبر  ،  من گوشه ی خُـم خانه
نوشـی  بکـنیم از  آن  ،  نـوشـــین  گـــــوارا   را
تو شربت معـبد نوش  ،  من هم دو سه پیــمانه
مسـتی بکـنیم  آن دم  ،  فـارغ  ز  جفــا گردیــم
تو مسـت خدا باش و  ،  مــن  دلبـــــر مســـتانه
ناطــق بشـــویم آنـگه  ،  مسـتانه  سخن گوییم
تو راوی مذهـب باش  ،  من  راوی  افســـــانــه
تو شوق لـقاء در ســر  ،  من هــجر لــقاء در دل
غمــخانه شد آخر دل  ،  ای عــابــــد  فــــرزانـه
گویـی که خیالــش را  ،  از ســر ببــرم  امشــب
شاید که همین امشب ، کوبـــد  درِ  غمــــــخـانه
تســکین و تسـلی بود  ،  بـر قلــب  پـریشـــــانم
با قلـــب پــریشــــانم  ،  دیگر  شــــده  بیـــگانه
گردیده مرا چون بُـت  ،  گردیـده ام  از او غــیر
حـالا  پیِ او  گــــردم  ،  بتـــخانه  به  بتــــخانه
ای واعـظ خُـــرم  دل  ،   دیـگر تو مــجو  ما  را
بر یــار بگـــو جـــوید  ،  ویـــرانه  به  ویــــرانه